De serie TV-documentaires die onder deze titel vanaf Tweede Paasdag 2013 verscheen, wekten mijn eigen herinneringen en mijmeringen over die periode. Op 10 mei 1940 was ik vijf jaar oud.
Onze Pa had samen met zijn broer, Oom Janus, een aannemers- en timmerbedrijf, gevestigd aan de Hoogveldscheweg. Ik noem dat, omdat Piet van de Weem in de evacuatieregels die de overheid had opgesteld, genoemd stond als leider van de Hoogveld-aanwonenden en als verantwoordelijke voor de evacuatie van het Liefdesgesticht. Dat was het klooster waar circa vijftien nonnen een aantal gehandicapten en ouden van dagen verzorgden.
Nou was mijn Pa geen onbekende voor de zusters, die buiten het klooster ook nog twee scholen bedienden. Voor de timmerman was er altijd wel ergens werk. De zusters beschouwden hem dan ook als “eerst aanwezend” hulpverlener.
Of de opperste leiding goed over die instructies had nagedacht, is onduidelijk. Maar in ieder geval fietste mijn Pa op die tiende mei richting Verstraatenlaan naar het klooster, nadat hij eerst de Hoogveld-gezinnen had aangezegd zich gereed te maken voor de vlucht naar Wanroij. Bij grossier Verbruggen vlogen de kogels al door de Oranjeboomstraat: de Duitsers hadden vanaf de kerktoren al een vaste positie ingenomen en schoten met een mitrailleur op alles wat bewoog.
“Als ik die muur bij Dr. Arntz maar kan bereiken”, dacht Pa, “dan heb ik dekking en kan ik ongezien bij het Oudemannenhuis komen.” Gelukkig redde Dr. Arntz Piet van de Weem uit zijn penibele situatie. Hij riep door een openstaand raam: “Waar ga je naar toe, Van de Weem?” “Ik moet naar het klooster, de zusters helpen.” "Die zijn juist vertrokken met de ouden van dagen. De brandweer heeft ze naar Wanroij gebracht.” Een pak van Pa’s hart!
Telefonisch verkeer was er in die spannende uren alleen tussen het gemeentehuis (evacuatieleider wethouder A.W. van Hout), pastoor Rath, Dr. Arntz en burgemeester Van Nispen (vanaf de overzijde van het Defensiekanaal). Ondertussen was ook Marie van Oom Bert uit de Schoolstraat via d’n huppelpad naar ons toegekomen, vooral om te helpen. Tante Dora, ons Moeder, zal het wel druk hebben “mi-al die klenkiender”, zal tante Nes wel gezegd hebben.
Omdat er sluipschutters in de kerktoren zaten, werd er vanuit de bunker voor ons huis met een kanon op de kerktoren geschoten. Hierdoor werd een van de vier ornamenten op de hoeken van de toren eraf geschoten. Als symbool bleef deze verwijdering nog lange tijd gehandhaafd. Het winkelwoonhuis van mijn ouders, waarvoor het kanon stond opgesteld, was in 1938 gebouwd door de vader van Henk en Janus van de Weem en heeft deze beschieting en de verdere oorlog redelijk doorstaan. Dit in tegenstelling met het huis van de buurman Van de Ven en vele andere huizen, boerderijen en bedrijfsgebouwen in Mill.
Mariët Bruggeman
bhiczei op 28 september 2017 om 13:54
Bedankt voor je aanvulling bij dit verhaal van Henk, Albert. Dat waren dan nog eens vakmensen: Henk en Janus van de Weem !
Albert
zei op 28 september 2017 om 14:45
Mariët, Ik ben een beetje onduidelijk geweest! Toen het huis gebouwd werd stond Henk nog in de box. Het was de vader van Henk, Piet van de Weem, die het winkelwoonhuis met zijn broer Janus van de Weem, de oom van Henk, gebouwd heeft.
Mariët Bruggeman
bhiczei op 29 september 2017 om 13:23
Maar dan blijft het tóch in de familie Albert ! Bedankt voor je aanvulling.
Onze Pa had samen met zijn broer, Oom Janus, een aannemers- en timmerbedrijf, gevestigd aan de Hoogveldscheweg. Ik noem dat, omdat Piet van de Weem in de evacuatieregels die de overheid had opgesteld, genoemd stond als leider van de Hoogveld-aanwonenden en als verantwoordelijke voor de evacuatie van het Liefdesgesticht. Dat was het klooster waar circa vijftien nonnen een aantal gehandicapten en ouden van dagen verzorgden. 
Of de opperste leiding goed over die instructies had nagedacht, is onduidelijk. Maar in ieder geval fietste mijn Pa op die tiende mei richting Verstraatenlaan naar het klooster, nadat hij eerst de Hoogveld-gezinnen had aangezegd zich gereed te maken voor de vlucht naar Wanroij. Bij grossier Verbruggen vlogen de kogels al door de Oranjeboomstraat: de Duitsers hadden vanaf de kerktoren al een vaste positie ingenomen en schoten met een mitrailleur op alles wat bewoog. 
