Begin juni 1995 kreeg de Heemkundekring “Sint Achten op Boeckel” aan de Kerkstraat-Noord onverwacht bezoek van doctor Henk van Stekelenburg. Hij was bezig met een onderzoek voor een tweede boek* over families die in de eerste helft van de 20ste eeuw vanuit Nederland naar de U.S.A. waren geëmigreerd.
Het was een zeer breed onderzoek, waarvoor hij niet alleen diverse families hier in Nederland opspoorde, maar ook vele instanties, families en kerkhoven in de U.S.A. bezocht. Tijdens zijn bezoek aan de Boekelse Heemkamer op een dinsdagvoormiddag kwam hij al gauw in gesprek met mijn praatgrage moeder, toen inmiddels al bijna tien jaar lang actief lid van de heem en nagenoeg altijd wel aanwezig.
Zij bleek ook de juiste persoon voor zijn onderwerp. Want mijn moeder Dina vertelde hem dat diverse ooms van haar op verschillende momenten naar Amerika waren vertrokken. En dat niet alleen.
Ze had ook diverse brieven en toegezonden foto’s en wist er ook uit haar hoofd nog veel over te vertellen. Het kon dus niet uitblijven of de week erna, op dinsdag 8 juni 1995 om precies te zijn, kwam de heer Van Stekelenburg aan de andere zijde van de Kerkstraat bij óns op bezoek.
Er werden brieven doorgenomen en foto’s bekeken, er werd uitvoerig verteld en opgeschreven. De uren verstreken en het werd laat in de middag voordat alles goed besproken was. Foto’s werden uitgeleend om speciale kopieën voor het boek te maken. Het boek Hier is alles vooruitgang : landverhuizing van Noord-Brabant naar Noord-Amerika 1880-1940 kwam ruim een jaar later, in 1996, uit.
“De katholieke familie Van de Ven, met vijf uit Boekel emigrerende broers, van wie vier later zijn gehuwd, was een typisch Meierij’s boerengezin van de zandgrond. De vijf broers gingen allen naar Wisconsin, maar op één na later naar Hollandville, een mislukte kolonie van 'homesteaders' in het noorden van Montana.
Slechts één van de vier 'homesteaders' bleef er tot zijn vroege dood wonen, de anderen vonden werk in Detroit, dat evenmin eindpunt was. Tenminste twee broers vestigden zich later in Californië. De correspondentie met de familie in Boekel zette zich voort tot in de jaren (19)50.”
Een van de foto’s in het boek was de gezinsfoto van Johannes van de Ven en Annemieke van de Ven-Van de Heuvel met daarop de vijf emigrerende zonen: Grote Janus (John); Drikus (Henry); Dorus (Theodore); Tinus (Martin) en Toon (Anthony).
* Zijn eerste boek over dit onderwerp was: Landverhuizing als regionaal verschijnsel : van Noord-Brabant naar Noord-Amerika 1820-1880 uit 1991.
Gerard, je schrijft van Stekelenburg ik was meteen nieuwsgierig.
Onder dezelfde naam was een grossier die de kruidenier,s bevoorraden,
zoals Bertje Zomers in Uden. Op het dekzeil van de vrachtauto stonden
de letters V.S. waarop wij zeiden: Vader Schijt.
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 21 december 2016 om 21:45
Inderdaad Rini, van Stekelenburg leverde volgens mij voor VéGé volgens mij heb ik er nog rekeningen van met zo'n speciale zegel er onder geplakt waar-door-heen een handtekening ten teken van dat het afgehandeld c.q. betaald was
Rini.
zei op 21 december 2016 om 22:06
Klopt dat was een VéGé winkel met veel extra,s.
Maar zoals ik een verhaal schreef, ‘Koning is Klant,’
ondanks dat deze winkel korter bij ons huis was gelegen,
bezochten wij een andere.
De zegel was destijds verplicht bij een bedrag van boven een Tientje ?
En 10 cent koste soms was dat boven aan de kolom al vermeld.
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 22 december 2016 om 19:30
Rini, Jij hebt het waarschijnlijk over de spaarzegel. Ik had het over een soort "Zekerings"zegel op een, jawel jongelui, papier-e rekening.
Rini.
zei op 22 december 2016 om 19:45
Geen spaarzegel, de rose kleurige zegel dat was Wettelijk verplicht.
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 22 december 2016 om 22:12
Oh ? Die ik bedoel is / was geel . Waarschijnlijk ook wettelijk verplicht. Zouden er dan verschillende zijn geweest.
Rini.
zei op 22 december 2016 om 22:24
Ik zoek een rekening op !
Martien van Dooren
zei op 28 januari 2017 om 20:35
Heer de Bie.
Mijn Tante Til was getrouwd met Marinus Reijbroek uit Boekel ze zijn in de dertiger jaren met het hele gezin naar Canada vertrokken , als er belangstelling naar het verloop kan ik u daarbij wel helpen.
Groeten M.v. Dooren
Jan
zei op 12 september 2017 om 02:49
Zoekend naar het boek van Dr v. Stekelenburg kwam ik bij deze discussie over het "zegel" terecht. Het zegelrecht was tot 1 januari 1972 een belasting, die geheven werd op de in de Zegelwet van 22 maart 1917 genoemde stukken, waarvan ik er slechts een paar noem: akten, polissen van verzekering, wissels, handelspapier, effecten e.d. Sommige stukken moesten op van Rijkswege uitgegeven gezegeld papier worden gesteld, zoals bijvoorbeeld de akten van een notaris. Voor dat papier werd het zegelrecht al bij het aanschaffen betaald. Voor andere stukken, zoals bijvoorbeeld een kwitantie waren plakzegels beschikbaar. Voor kwitanties boven twintig gulden gold krachtens artikel 34 van de Zegelwet een vast recht van vijftien cent. De plakzegels waren net als postzegels op het postkantoor verkrijgbaar. Er waren verschillende waarden: tien cent, vijftien cent, vijftig cent, een gulden enz., met verschillende kleuren. Zij werden dan ook net als postzegels door sommigen gespaard.
Mariët Bruggeman
bhiczei op 13 september 2017 om 14:28
Bedankt voor je toevoeging bij dit verhaal Jan. Zo wordt meteen het gebruik van het zegelrecht duidelijk uitgelegd.
Jan
zei op 13 september 2017 om 17:03
Graag gedaan. Fijn dat het gewaardeerd wordt.
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 23 maart 2019 om 14:39
Wat laat, Martien van Dooren, maar er bestaat belangstelling voor je verhaal bij de Heemkunde in Boekel over Marinus & Til Reijbroek.
Ineke de Wild
zei op 27 januari 2024 om 14:26
Mijn opa: Janus van de Ven is rond 1920 met zijn gezin, weer in Boekel komen wonen, op de Verre heide
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 27 januari 2024 om 14:39
@Ineke mijn moeder Dina had het vaak over o.a. je opa . Ze noemde hem "de grote Janus". Zijzelf was dochter van 'Januske van de Ven' in de volksmond ; de kleine Janus van het gezin dus.
Ineke de Wild
zei op 18 maart 2024 om 07:43
Leuk. Ons moeder vertelde er
(op ons verzoek) over.
Het was een zeer breed onderzoek, waarvoor hij niet alleen diverse families hier in Nederland opspoorde, maar ook vele instanties, families en kerkhoven in de U.S.A. bezocht. Tijdens zijn bezoek aan de Boekelse Heemkamer op een dinsdagvoormiddag kwam hij al gauw in gesprek met mijn praatgrage moeder, toen inmiddels al bijna tien jaar lang actief lid van de heem en nagenoeg altijd wel aanwezig.
Er werden brieven doorgenomen en foto’s bekeken, er werd uitvoerig verteld en opgeschreven. De uren verstreken en het werd laat in de middag voordat alles goed besproken was. Foto’s werden uitgeleend om speciale kopieën voor het boek te maken. Het boek Hier is alles vooruitgang : 
