Dolle Mina was het eerste initiatief dat de tweede feministische golf landelijke bekendheid gaf. De ludieke acties van deze beweging zorgde voor veel aandacht in de pers. De oprichting begin 1970 was een direct gevolg van de onvrede van vrouwelijke studenten, die mee hadden gedaan aan de bezetting van het Maagdenhuis in 1969.
'Hier had ik op gewacht!'
De vrouwen waren boos vanwege de vanzelfsprekende rolverdeling binnen die bezetting: zij kookten en poetsten, de mannen deden het “echte” werk.
In januari 'ontvoerden' Utrechtse Dolle Mina’s uit protest de filmmaker Pim de la Parra van een miss-verkiezing die hij had georganiseerd. Een stukje daarover met een foto van deze aktie verscheen ook in het Brabants Dagblad. De dag erna volgde een kleine oproep in de krant om in Den Bosch met geïnteresseerden bij elkaar te komen. Ik was er helemaal opgewonden van. Hier had ik op gewacht!
Tijdens mijn sociologiestudie was ik al geobsedeerd door de man-vrouwverhoudingen. Natuurlijk ook, omdat ik er zelf persoonlijk veel mee te maken had. Toen ik ging studeren, wist ik dat ik moeder van een groot gezin zou worden, ik kende in mijn grote Brabantse familie geen voorbeelden van vrouwen met een eigen beroep.
Actie van Dolle Mina Den Bosch. De man op de bakfiets is een van de manlijke Dolle Mina's, Boris Nelissen, tevens toenmalige echtgenoot van Nel.
De eerste meeting in Den Bosch vond plaats in een klaslokaal van een school in de Hinthamerstraat. Tot onze verrassing waren er meer dan 30 vrouwen. Het werd een geweldige eerste bijeenkomst. Wat een leuke vrouwen allemaal, en wat een avontuur gingen we samen aan! Dolle Mina Den Bosch was startklaar!
Een van de eerste acties in Den Bosch bestond uit het oprichten van de Stichting Peuterspeelzalen, wat leidde tot uiteindelijk wel 20 speelzalen in Den Bosch en wijde omgeving. Saillant detail was, dat het alleen maar “mocht”, als we zeiden dat het goed was voor de ontwikkeling van het kind. Er mocht niet gezegd worden, dat het ook voor de vrouw goed zou zijn om even de handen vrij te hebben.
In Den Bosch startten we met een groep van 30 vrouwen (en een enkele man). We waren vooral met het veranderen van structuren bezig, zoals de al eerder genoemde kinderopvang. Er kwamen werkgroepen: Vrouw en Onderwijs, Vrouw en Werk, Vrouw en Politiek, Vrouw en Wonen. Een Bossche actie was 'Moederdag, zoet-hou(t) dag', waar we op de zaterdag vóór Moederdag op de Bossche Markt zoethout uitdeelden aan moeders, met het genoemde tekstje erop.
Ook waren we present bij een staking van de arbeidsters van de kousenfabriek Jansen de Wit in Schijndel. Met spandoeken stonden we bij de ingang om onze solidariteit te betuigen.
Een landelijke actie was een huifkartocht van 14 dagen door het hele land met de film 'Abortus doe je niet zo maar'. De tocht voerde ook door Brabant, waar ik een vijftal dagen meeliep. Overal werden discussies gehouden over dit onderwerp en ondersteuning gevraagd om de wet te veranderen. Voor mij een echte vuurdoop. Vreemde mensen op straat aanspreken, folders met informatie over voorbehoedmiddelen op het platteland in de brievenbussen van boerderijen doen, etc. Ik genoot ervan.
In het Brabantse Veghel zouden we de film draaien in een buurthuis, maar dat werd op het laatste moment afgezegd. De pastoor en de burgemeester waren tussenbeide gekomen. In Megen werden we op de thee genodigd door de zusters Clarissen. In de refter hadden we een intens gesprek over moederschap. Op het eind van de tocht werden de handtekeningen aangeboden aan Minister van Agt op het Binnenhof.
Na goed twee jaar hield Dolle Mina op te bestaan. Enerzijds verschoof de aandacht naar het praatgroepenwerk, waarin vrouwen samen onderzochten hoe het stond met hun eigen geïnternaliseerde onderdrukking, hun eigen rivaliteit en angsten. Anderzijds begonnen veel vrouwen alsnog aan een opleiding of gingen weer aan het werk, zodat er weinig tijd overbleef voor acties.
Reageer hieronder, deel je herinneringen aan de vrouwenbeweging en vul deze pagina aan! Foto's kun je sturen naar info@bhic.nl. Wij voegen ze dan hier toe.
'Hier had ik op gewacht!'
