In 1896 stond hier al een bakkerij met woonhuis. Deze werden toen gekocht door Johannes van Grinsven, de zoon van een molenaar uit Erp. Hij was gehuwd met Dina van Laarschot. In die tijd was het heel gebruikelijk dat men zelf thuis brood bakte. Achter veel huizen stond een bakhuis, vanwege brandgevaar meestal los van het woonhuis. In Esch haalden de kinderen te voet gist voor het bakken bij bierbrouwerij Van Leeuwen aan de Halsche Barrière. De oven werd thuis, meestal door de man, eens per week gestookt. Toch had Jan als broodbakker een goed bestaan. Er was zelfs een tweede broodbakker, Willem van den Braak, wiens bakkerij eveneens aan de Dorpsstraat lag. Esch telde rond 1900 zo’ n 500 inwoners.
Willem, de zoon van Jan van Grinsven, werkte al vroeg mee in de bakkerij. Dat betekende voor hem ’s morgens om half vijf opstaan en net zo lang doorgaan als het licht was. Bijvoorbeeld met blote voeten in een trog anderhalf uur aan een stuk deeg kneden. Iedere dag weer 180 pond roggebrood. De eerste kneedmachine kwam pas in 1930.
Broden van een halve meter lang
In 1928 werd de huidige bakkerij gebouwd en in 1930 het woonhuis. In het begin werd er in de winkel niet alleen brood verkocht maar ook levensmiddelen, textiel en stoffen voor het maken van kleding. De bakkerij bestond toen uit één bakvloer en werd gestookt met takkenbossen of “musterds”. Gebakken broden wogen 10 tot 12 pond en waren een halve meter lang. Dit roggebrood werd ook gebruikt als paardenvoer. Witte mik werd maar één keer per week gebakken.
Willem, die gehuwd was met Fien Totenberg, nam de bakkerij en het woonhuis in 1931 van zijn vader over. Aanvankelijk stookte hij de oven ook nog met musterds, geleverd door de boeren uit Esch en door Gerard van de Meijden uit Boxtel. Later ging hij over op olie. De bakkerij ging steeds over van vader op zoon. Harry, de derde zoon van Willem van Grinsven, volgde zijn vader op in 1969. Harry was reeds vanaf zijn veertiende werkzaam in de bakkerij. Toen hij de zaak overnam, werd er een nieuwe gasoven gebouwd.
In de sloot
In de jaren 50 was het heel gebruikelijk dat het brood nog thuis bezorgd werd. Harry en trok er dagelijks op uit met zijn bakfiets. Veel paden waren nog smal en onverhard. Het gebeurde wel eens dat hij met brood en al in de sloot belandde.
In 1996 werd het 100-jarig bestaan van ‘de warmste bakker van Esch’ gevierd. De oude familietraditie werd tot november 2001 voortgezet door Helmut, de zoon van Harry van Grinsven en Greet Biezeman. Momenteel is het panden alleen nog in gebruik als woonhuis.
Bron:
- J. Wouters, De Belgische nonnekes van Esch, Brabants Dagblad 13 december 1980.
- R. van Lith, Warmste bakker van Esch viert eeuwfeest, Brabants Dagblad 28 januari 1997.
- Archief, Nettie v.d. Langenberg-Scheepers
Bijgewerkt door: N. v.d. Langenberg, juni 2021
