Het is 1841 en zes dragonders keren terug van hun patrouille. Ze sluiten die af bij een bordeel in Den Bosch waar ze - na gedane zaken - rond middernacht vertrekken. Niemand weet nog precies waarom maar na ongeveer een uurtje gaan ze terug naar het 'publiek huis'. Als hen dan de toegang wordt ontzegd, worden ze woedend en slaan de boel kort en klein.
Dragonders, P.J. Delhuvenne, 1842 - 1856 via Rijksstudio
Ze zien er imposant uit, de dragonders, met hun blauwe uniformen en indrukwekkende helmen. Maar deze infanteristen die zich doorgaans per paard verplaatsen, gedragen zich bepaald niet statig als ze het publieke huis niet meer in mogen. Met stenen worden ruiten ingegooid, van de huizen van de eigenaresse van het bordeel, maar ook van andere woningen in straat. Ook slaan ze erop los met ‘sabelslagen’ en proberen sloten open te breken. Er wordt ook ‘nog eenige schade aangerigt, door aan het eene twee of drie glasruiten eener zich boven de deur bevindende spinnenkop [soort bovenlicht] aan stukken te slaan.’
In het vonnis lezen we dat netjes verwoord: dat ze ‘verregaande baldadigheden’ uitvoeren, alsmede ‘vernieling der middelen tot afsluiting van burgerwoningen’ en ‘medeplichtighheid aan wanbedrijf’. Een aantal van hen wordt veroordeeld tot gevangenisstraf en geldboetes om de schade te vergoeden. Onder de beklaagden treffen we ook Johan Carel Leeuwe aan, korporaal van deze dragonders bij het regiment Ligte Dragonders.
Leeuwe is een Bosschenaar; we komen hem al tegen bij de volkstelling van 1822 als hij in de Peperstraat woont en ‘Chef de Bureau op het Gouvernement’ is. Deze stevige uitglijder staat zijn verdere carrière niet ernstig in de weg, lijkt het. Als hij in 1869 overlijdt, staat hij te boek als gepensioneerd Commies de Provinciale Griffie.
