B.J. van Miert werd op 20 mei 1801 in Den Bosch geboren als zoon van Adrianus van Miert en Maria van Roosmalen. Hij was de jongste in een gezin van 13 kinderen. Hij ging al jong op kostschool in Roermond en vervolgens als 13-jarige naar het klein seminarie, gevolgd door een priesteropleiding aan het groot seminarie. In 1825 werd hij te Munster tot priester gewijd.
Het jaar daarop begon hij zijn kerkelijke carrière als kapelaan van de Catharinakerk in Den Bosch. Eind juni 1836 werd hij (bouw)pastoor in Woudrichem. Nog geen vier jaar later vertrok hij naar Veghel, waar hij zich meteen druk maakte over een nieuw orgel voor de kerk. In de jaren 1840-1842 zorgde hij ervoor dat er een Smitsorgel in de oude Lambertuskerk kwam.
Het volgende project waar Van Miert zijn schouders onder zette was het regelen van de zorg voor de Veghelse armen, bejaarden, kinderen, werklozen en zieken. Hij vroeg de bisschop hulp in de vorm van een aantal zusters. Hij kreeg de gewenste bisschoppelijke toestemming en werd daarmee de oprichter en eerste bestuurder van de Congregatie der Franciscanessen gevestigd te Veghel. Als eerste algemene overste (1844-1891) trad moeder Teresia van Miert op. Zij was een nicht van de pastoor.
Het Smitsorgel was als het ware een vingeroefening geweest voor wat zijn volgende project zou worden: een nieuwe kerk in Veghel. Als bouwpastoor was Van Miert uit het goede hout gesneden: hij bleek in staat de benodigde gelden los te peuteren van kapitaalkrachtige burgers en boeren om zijn dromen waar te maken.
Hij nam de Roermondse architect Pierre Cuijpers in de arm, om met behulp van de giften van de parochianen een nieuwe Lambertuskerk neer te zetten. De bouw begon in 1858 en werd voltooid in 1863. De kerk werd in dat jaar ingewijd door Monseigneur Zwijsen. Van Miert sprak trots over zijn nieuwe kerk als "mijn kathedraal".
Inmiddels was hij in 1851 deken van het district Helmond geworden, en in 1853 Geheim Kamerheer van Z.H. Paus Pius IX. De bouw van zijn kerk was inmiddels al begonnen, toen hij ook kanunnik van de Sint Jan in Den Bosch werd. Deze stijgende kerkelijke loopbaan heeft deken Van Miert er echter nooit toe gebracht Veghel te verlaten: hij stierf er op 2 juni 1870.
De gemeenteraad van Veghel heeft in 1946 een straat naar hem genoemd, de Deken Van Miertstraat. Oorspronkelijk was dit de Achterdijk, die na de komst van de zusters vanaf ongeveer 1850 Kloosterstraat ging heten. In 1911 werd deze straat verhard en de naam Nieuwstraat raakt ingeburgerd. Pas na de Tweede Wereldoorlog ging Veghel over tot het instellen van officiële straatnamen, waarbij sindsdien dus onder meer de Deken Van Miertstraat hoort.
Heel bruikbaar al deze informatie voor werkstukken!
Goed gegaan!
Rien Wols, namens BHIC
bhiczei op 6 december 2008 om 21:26
Fijn, Lola! Daar was het ook voor bedoeld. We gaan ook rustig door. En als je ooit een leuk of goed (of allebei natuurlijk) werkstuk hebt over een nieuw onderwerp: meteen uploaden natuurlijk! :-)
Lola
zei op 7 december 2008 om 11:38
Ja, ik ben over een werkstuk over de geschiedenis van Veghel aan het maken.'
Ik ben nu bezig met informatie te vinden over dekens, ik had nog een vraagje.
Ik zoek informatie over de dekens Snoecx en Franssen.
Ik vindt hier bijna geen informatie over' hebben jullie een tip?
P.S. Waar moet je een verhaal uploaden?
Met vriendelijke groet, Lola
Hanneke Meulenaars, namens BHIC
bhiczei op 10 december 2008 om 09:15
Voor info over de dekens Snoekx en Franssen verwijs ik je naar Thuispunt Veghel. Er zijn boeken over de Lambertuskerk. Voor uploaden 'selecteer' je de tekst die je wilt gebruiken. Met rechter muisklik 'kopiëren' en in je eigen bestand 'plakken'
Het jaar daarop begon hij zijn kerkelijke carrière als kapelaan van de Catharinakerk in Den Bosch. Eind juni 1836 werd hij (bouw)pastoor in Woudrichem. Nog geen vier jaar later vertrok hij naar Veghel, waar hij zich meteen druk maakte over een nieuw orgel voor de kerk. In de jaren 1840-1842 zorgde hij ervoor dat er een Smitsorgel in de oude Lambertuskerk kwam.
Hij nam de Roermondse architect 
