Over de vraag of je misdienaar zou worden, hoefde je vroeger niet na te denken. Je wérd het gewoon. Dat was net zo’n zekerheid als het jaarlijkse uitstapje van de misdienaars. Als je van de lagere school afging, werd je misdienaar. Tot aan je trouwen, dan hield die verplichting weer op.
Maar voor het dienen van de mis in de kerk kreeg je ook iets terug: een jaarlijks uitstapje. Naar de Betuwe of naar de Grebbenberg of naar een ander "exotisch oord". Want een dergelijk reisje was behoorlijk bijzonder.
"Als je al een dagje wegging, dan was dat op de fiets. En dan moest je er altijd rekening mee houden dat je dat zelfde eind weer terug moest", vertelt Chris Somers.
De eerste herinneringen die naar bovenkomen bij de foto van het misdienaarsuitstapje, zijn echter niet de nieuw bezochte plaatsen maar de gezelligheid. "Je was met een hoop jongelui op stap. En met de pastoor erbij natuurlijk", gaat Corry Witlox verder.
Herinneringen aan pastoor Bakx zijn onvermijdelijk. "Een keer was het uitstapje op een vastendag. En de pastoor at inderdaad niets. "Op ‘n goei pan met eier en spek kan ik een heel dag verder", zei hij. Het was overigens wel bijzonder als Bakx niets at.
Een ander jaar gingen we ook weg met de bus. Eenmaal aangekomen trok iedereen erop uit. Behalve de pastoor. Die kocht een kilo kersen en bleef vervolgens tegen de bus aan staan hangen. Als er iemand van ons voorbijkwam en vroeg of het smaakt, zei hij alleen: "Verrekes." Om vervolgens weer door te eten en de pitten uit te spugen. Pastoor Bakx heeft van al die uitjes waarschijnlijk niet veel meer gezien dan de bus zelf", concludeert Corry.
Was jij ook misdienaar? Was het jaarlijkse uitstapje bij jou ook een vast onderdeel? Wat zijn jouw herinneringen hieraan?
Van uitstapjes kan ik mij niets herinneren. Wel mochten wij elke Eerste Paasdag naar de pastorie komen voor een ontbijt. Om het gekookte eitje te butsen werd een hoofd van een andere jongen gebruikt. Soms ging dat wat te hard en soms ook was het eitje zacht gekookt. Dat gaf heel wat hilariteit bij ons en heel zeker ook bij de pastoorsmeid. Dit speelde zich af in Haaren in de jaren 1954-56.
Rini de Groot.
zei op 22 oktober 2014 om 20:31
Marilou,
ik neem aan dat bij het verhaal de verkeerde foto is geplaatst.
Ik tel maar 4 jongens de vermoedelijke misdienaars en misdienette,s kwamen veel en veel later.
Marilou Nillesen
bhiczei op 24 oktober 2014 om 11:44
Mooie herinnering, Marijn. Of je wel of geen uitstapje kreeg, zal dan wel hebben afgehangen van de betreffende pastoor? Maar zo'n paasontbijt klinkt ook goed, zeker met de bijzondere manier van het tikken van de eitjes. Er zal heel wat afgelachen zijn.
Dag Rini, de mensen die in het verhaaltje aan het woord komen, hebben de foto aangeleverd en hun herinneringen erbij verteld. Wellicht verrichten de meisjes op de foto ander werk voor hun parochie?
Rina Spierings- Welvaarts
zei op 14 december 2014 om 17:17
Op de foto staan misschien ook wel de meisjes van de missienaaikring. Ik herinner mij, dat ik daar ook bij was en dat was met pastoor Bakx. We naaiden kinderkleertjes voor de missie en dat was in een gebouwtje langs de kerk waar nu de supermarkt staat. Van reisjes kan ik me niets herinneren, maar dat kan toch wel geweest zijn samen met de misdienaars.
Rini de Groot
zei op 14 december 2014 om 18:37
Pastoor Bax, in welke plaats van Brabant hebben we het hier over ?
Maar voor het dienen van de mis in de kerk kreeg je ook iets terug: een jaarlijks uitstapje. Naar de Betuwe of naar de Grebbenberg of naar een ander "exotisch oord". Want een dergelijk reisje was behoorlijk bijzonder.
