Burgemeester Caners had een manier van optreden die we gerust doortastend mogen noemen. Een voorbeeld: in het najaar van 1939 was er een conflict gerezen tussen de gemeente en de radiocentrale St. Jan in Huisseling waarbij enkele honderden abonnees in de gemeente waren aangesloten. Dat heette toen radiodistributie, een beetje te vergelijken met radio via de kabel.
Het conflict liep zo hoog op dat Caners eiste dat St. Jan zou stoppen met het doorgeven van de radiouitzendingen. Maar de radiocentrale reageerde niet. Caners ging daarop gewapend met een tang naar het gebouwtje van St. Jan en knipte eigenhandig alle kabels door.
Een ander mooi voorbeeld van zijn soms onconventionele aanpak was de creatieve bezuinigingsmaatregel die hij een jaar eerder aan de gemeenteraad had voorgesteld. De economische crisis was ook in Ravenstein goed merkbaar en de gemeentebegroting stond onder druk. Er was op dat moment behoefte aan een gemeentelijk kadaverhuisje voor gestorven dieren. Het zou 150 gulden kosten.
B en W kwamen met een lumineus idee: in Deursen stond al een lijkenhuisje. Als de deuropening daarvan zou worden vergroot en een nieuwe deur geplaatst, dan had Ravenstein meteen zijn kadaverhuisje! Dat kostte zeker minder dan 150 gulden. De gemeenteraad gaf Caners echter de wind van voren.
Maar de burgemeester bleef rustig. “In mijn leven heeft er maar 1 lijk in gestaan. Dat komt praktisch nooit voor. Maar zou het samenvallen, dan blijft het kadaver er natuurlijk uit”, zo reageerde hij. Uiteindelijk staakten de stemmen (3-3), omdat mejuffrouw Nienhuis zich van stemming onthield. De begroting werd aangenomen, maar het kadaverhuisje-voorstel bleef liggen.
Het conflict liep zo hoog op dat Caners eiste dat St. Jan zou stoppen met het doorgeven van de radiouitzendingen. Maar de radiocentrale reageerde niet. Caners ging daarop gewapend met een tang naar het gebouwtje van St. Jan en knipte eigenhandig alle kabels door.
