Een dubbel glas

Wij waren met een hele groep en gingen zaterdags vaak op stap. Onze kinderen waren volwassen en konden voortaan op zichzelf passen. De geluidsinstallaties werden in de tachtiger jaren steeds beter en dat kwam voor Café 't Witte Paard goed uit, want daar was toch geen ruimte voor een orkest.

In de krant stond meestal een klein dansbericht en dat gaven wij wel veelvuldig aan elkaar door. De mond-tot-mondreclame deed verder zijn werk. Mijn buren Leo en Margriet waren ook altijd van de partij. Zij hadden weliswaar hun eigen vriendenkring,  maar we kwamen ze in het dorp altijd wel tegen en vaak gingen we na het dansen tegelijk met hen naar huis. "Bert," zeiden ze op een dag, "volgende week komt Dubbel Glas bij Van der Meijden. Wij gaan met Yvet en Jack en nog een stel, komen jullie ook?"

Dubbel Glas bestond slechts uit twee personen. Ze hadden deze orkestnaam bedacht omdat ze allebei een bril droegen. Ze maakten heerlijke dansmuziek met nummers als ‘Mijn Brabantland', 'Ik ben in de zevende hemel', ''t Knuffellied' en 'De Boerenrock'.  Allemaal dansnummers waarbij je gewoon niet stil kon blijven zitten.

Jack en Yvet, die voor de eerste keer mee op stap waren, hadden ook uit de krant meegekregen dat het 'Dubbel Glas' was bij Van der Meijden. Het verhaal achter de bandnaam, van de twee brildragende leden, was hen echter geheel ontgaan. Al vroeg stonden ze op de dansvloer en ze hadden al een tweede drankje besteld. Een beetje verbaasd over het aantal glazen dat hij steeds kwam brengen, spraken ze de ober aan:  "Het is vanavond toch dubbel glas? Waar blijft dan de andere helft van onze bestelling?"

Tot de volgende Foxtrot

Dit verhaal verscheen eerder in de MooiBoxtelKrant van 5 augustus 2015