Op 13 april 1844 wordt er namens herbergier Everhardus Hendriks een proces-verbaal opgemaakt tegen een hele rits met mensen. Vijf dagen eerder hadden zij namelijk onder leiding van Gerard Kuijpers het hele huis van Everhardus en zijn vrouw Johanna van Laak leeggeroofd.
De plundering
Rond 7 uur 's avonds vertelde Gerard aan Johanna dat er beslag was gelegd op alle spullen en dat die daarom geruimd moesten worden. Omdat zij ook niet precies begreep wat er aan de hand was, was zij voor de zekerheid maar akkoord gegaan.
Proces-verbaal van aangifte tegen Gerard Kuijpers en consorten, 1843 (Regionaal Archief Tilburg, toegang 6006 Gemeentebestuur Haaren, 1811-1943, inv. nr. 167, scan 20)
Volgens Kuijpers was Hendriks hem nog 800 gulden schuldig, omdat zij samen 1.000 gulden hadden geleend van notaris Andries van den Bosch. Hendriks was best bereid om dit geld terug te betalen, hij wilde zelfs wel bepaalde goederen verkopen, maar niet voordat de notaris om teruggave van zijn geld had gevraagd.
De plunderaars hadden allemaal stokken of een hakmes bij zich en even later kwam zelfs de notaris met zijn zoon en vier anderen langs om met stokken rond het huis te patrouilleren. Ook de burgemeester was nog langs geweest, maar die stond enkel te kijken en probeerde niet om de plunderingen te stoppen. Hendriks schatte dat voor zo'n 1.500 gulden aan goederen waren gestolen.
Hij was echter blijkbaar niet van plan om dit zomaar te laten gebeuren, want op 11 augustus 1844 ging hij zelf langs bij het huis van Kuijpers. Hij vroeg aan de dienstmeid wie er allemaal thuis waren, waarop zij antwoordde dat alleen zij en de zoon van Kuijpers dat waren. Hierop kwam Hendriks de kamer in en zei: "Ik kom wat goederen halen." Zijn vrouw, knecht en dienstmeid kwamen toen ook tevoorschijn, waarna zij samen allerlei goederen op een kar laadden en ermee wegreden.
De veldwachter
Een half jaar later was er een dierenveiling bij Hendriks, toen plotseling de veldwachter Willem Donders een hond tussen de bezoekers kwam doodschieten. Het doodschieten was het probleem niet, want loslopende honden moesten door de veldwachter worden gedood. Het probleem was dat hij dit tussen 25 mensen deed, waarschijnlijk ook nog in dronken toestand. Door de vlam uit het pistool brandden de wenkbrauwen van een van de omstanders eraf en in plaats van de hond raakte hij bijna de knecht van Hendriks.
Proces-verbaal van de gebeurtenissen tijdens de veiling, 1845 (Regionaal Archief Tilburg, toegang 6006 Gemeentebestuur Haaren, 1811-1943, inv. nr. 167, scan 23)
Even later kwam de veldwachter samen met een vriend binnen bij Hendriks. Zij deden echter alsof zij elkaar nauwelijks kenden. Volgens Hendriks had de veldwachter zijn vriend meegenomen om te helpen met het eventueel kalmeren van de mensen in de herberg. Hier was hij helemaal niet van gediend en hij klaagt dan ook dat de veldwachter toch zeker geen spion nodig heeft om mensen te kalmeren en als hij dit toch van plan is, dat voortaan bij de burgemeester of bij zichzelf te doen, aangezien zij ook een herberg draaien zonder vergunning. Blijkbaar had hij dus ook nog te maken met oneerlijke concurrentie van de burgemeester en de veldwachter. Verder geeft hij ook nog aan dat "men mij sedert ongeveer een jaar in deze gemeente vervolgd heeft en nog zoo als u ziet dagelijks vervolgd wordt." Het lijkt er dus op dat hij naast deze voorvallen ook nog op andere manieren werd lastiggevallen.
Helaas voor Hendriks werden de processen-verbaal door de burgemeester opgemaakt, dus het is maar de vraag wat er is gedaan met zijn kritiek. Het lijkt er in ieder geval op dat hij er op een gegeven moment genoeg van had, want in de bevolkingsregisters van 1850 komt hij niet meer voor.
De precieze reden dat hij constant werd lastiggevallen is niet helemaal zeker, maar het zou kunnen dat Kuijpers een groot deel van Haaren zo tegen hem had opgestookt dat ze door bleven gaan met hem het leven zuur te maken.
