Sommige Heeschenaren vinden het jammer dat hun dorp niet van veraf zichtbaar is. Oss, Berghem en Geffen zijn allemaal een forse kerktoren rijk, maar in Heesch ontbreekt een dergelijk oriëntatiepunt. Dat heeft alles te maken met een rampzalige gebeurtenis, nu 55 jaar geleden.
Wie de zomerse vrijdagmiddag 30 juni 1961 rond half 4 langs de neogotische Petrus’ Bandenkerk in Heesch wandelt, ziet op het dak enkele bouwvakkers. Aannemersbedrijf Muller is bezig met herstelwerkzaamheden aan het Angelustorentje, 22 meter boven de grond. Tegelijkertijd wordt in de kerk een gebedsdienst gehouden voor een honderdtal bejaarden. Kapelaan Burghouts leidt de dienst.
Plotseling ontdekt een van de arbeiders brand in een dakgoot. Door een sigarettenpeuk of door een stukje glas dat in de felle zon de uitwerking van een brandglas had? De oorzaak is altijd onduidelijk gebleven. Zeker is wel dat de vlammen spoedig overslaan naar het kurkdroge kerkdak en dat de mannen van Muller zich moeten haasten om veilig beneden te komen. Ook de mensen in de kerk zijn intussen gealarmeerd, maar iedereen komt zonder ongelukken buiten. Kapelaan Burghouts en enkele toegesnelde broeders weten nog enkele kelken, cibories en andere kostbaarheden te redden, voordat het in het gebouw te heet wordt.
Honderden toeschouwers zien hoe na het dak ook de torenspits vlam vat. In de menigte bevinden zich pastoor Van Uden en bisschop Bekkers. De brandweerlieden, ook uit omliggende plaatsen, kunnen weinig uitrichten: er staat te weinig druk op het water om zo hoog te kunnen blussen. Anderhalf uur na het eerste brandalarm stort de torenspits in. Vervolgens verspreidt het nieuws van de kerkbrand zich snel. ’s Avonds hoor ik het in mijn West-Brabantse geboortedorp op het radionieuws.
Op zondag 2 juli staat de parochiekerk er triest bij met een toren zonder spits en een open dak. Maar de zomerse omstandigheden laten toe dat de zondagsmissen buiten worden opgedragen, en wel op het plein voor de Petrusschool (nu Sporthal ’t Vijfeiken). Er stromen honderden parochianen toe, vooral jongere mensen, want de zitplaatsen zijn schaars. De ouderen kunnen voor hun zondagsplicht terecht in de hal van de H. Hartschool (nu De Toermalijn). Jammer genoeg wordt de kerk, die nog grotendeels overeind staat, een prooi van de slopers; in de jaren ’60 is de neogotiek weinig in tel. Daarmee raakt Heesch wel zijn fiere kerktoren kwijt.
Wie de zomerse vrijdagmiddag 30 juni 1961 rond half 4 langs de neogotische Petrus’ Bandenkerk in Heesch wandelt, ziet op het dak enkele bouwvakkers. Aannemersbedrijf Muller is bezig met herstelwerkzaamheden aan het Angelustorentje, 22 meter boven de grond. Tegelijkertijd wordt in de kerk een gebedsdienst gehouden voor een honderdtal bejaarden. Kapelaan Burghouts leidt de dienst.
