
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Onderweg werd het vliegtuig met registratienummer 44-40210 zwaar door Flak getroffen in de rechtervleugel en de piloot besloot een buiklanding te maken op een akker. Op een hoogte van nog maar 50 feet (15 meter) verloor het vliegtuig motor nr. 3, waardoor de rechtervleugel zo laag zakte dat de tip de grond raakte.
Capt. Hunter slaagde er nog wel in om het toestel weer op te trekken, maar kon niet meer voorkomen dat het even verderop tegen enkele bomen en gebouwen aanvloog.
Negen bemanningsleden kwamen om in het wrak: piloot Capt James K. Hunter; co-piloot Capt Anthony B. Mitchell; navigator 1st Lt Harry B. Parker; bommenrichter 1st Lt John R. Granat; neusschutter 1st Lt William H. Byrne; boordwerktuigkundige en topschutter T/Sgt Cecil E. Hutson; radiotelegrafist T/Sgt Barto J. Montalbano; rechterzijschutter S/Sgt James L. Evers en “dropmaster” P.F.C. George E. Parrish.
Alle vliegtuigen van deze missie hadden zo’n dropmaster aan boord die moest toezien op het droppen van de bevoorrading. Zodoende maakte Parrish dus dit keer deel uit van de bemanning.
De linkerzijdeschutter S/Sgt Frank DiPalma bracht het er als enige bemanningslid levend vanaf. Terwijl hij probeerde uit de buurt van het wrak te komen, werd hij gevonden door enkele Franciscanen van Huize Assisi. Daar behandelden pater Vinkenburg en drie doktoren zijn ernstige brandwonden. Ze hielden hem in Assisi verborgen voor de Duitsers, totdat Britse troepen Udenhout kwamen bevrijden. Die doktoren waren Dr. J.B.M. Veraart, Dr. G.A.H.M. Wessels en Dr. J.H.C.M. de Volk.
Hunter, Mitchell, Parker, Granat, Byrne en Hutson liggen begraven op de Amerikaanse erebegraafplaats in Margraten. Montalbano, Evers en Parrish zijn na de oorlog gerepatrieerd naar de USA en daar door hun respectievelijke families begraven. Heel veel van deze informatie én de bijzonder foto van de B-24 op het moment dat zijn vleugeltip de grond van een Udenhoutse akker raakt, zijn ons vriendelijk ter beschikking gesteld door de Aircrew Remembrance Society.
Dit verhaal heeft nog een bijzonder vervolg gekregen. Nadat de leidende B-24 Liberator van Capt. Hunter was neergeschoten, daalde de rest van zijn formatie naar een lage vlieghoogte om de Flak verder te ontwijken. Tot die formatie behoorde ook de Liberator van Lt. Haynes M. Baumgardner, die die dag zijn 25ste missie vloog.
Baumgardner hield een persoonlijk dagboek bij en over deze terugtocht schreef hij onder meer: ”ik vloog soms onder dijkhoogte, klom net genoeg om niets te raken en dan direct weer naar beneden. Ik zal nooit de fietser vergeten die voor ons de dijk overstak, ons op het laatste moment zag, en zich op de grond moest werpen.” Hij heeft zich ook lang afgevraagd wie die fietser toch geweest was. “Hij moet de wind van de propellers hebben gevoeld.”
Zijn neef, Robert Baumgardner uit Austin, Texas, heeft de zoektocht naar deze Brabantse fietser daadkrachtig opgepakt, en met resultaat. Dankzij een artikel in BN/De Stem van 13 mei 2019 kwam Baumgardner terecht bij de dochter van de fietser (Adriana van Leent, inmiddels 97), die het verhaal van haar vader onmiddellijk herkende. Het ging om de toen 52-jarige Gerardus (Geert) Krijnen, die die middag terugkwam van een ziekenhuisbezoek aan zijn zoon in Breda.
Hij fietste over de Hazeldonkse Zandweg tussen Breda en Zevenbergen naar huis, in de buurt van de brug over de Mark bij Zwartenberg. Daar hoorde hij het onverwachte gedreun van vliegtuigmotoren en zag ineens van rechts een viermotorige B-24 met een sneldheid van meer dan 300 kilometer per uur op zich afkomen. Hij sprong van zijn fiets en liet zich plat in de berm vallen, terwijl het toestel vlak over hem heen raasde. Eenmaal weer thuis aan de Koekoeksedijk in Zevenbergen, was hij volgens Adriana enorm geschrokken en overstuur. Hij bleef maar roepen dat hij er bijna was geweest! Geert Krijnen overleed echter pas op 26 maart 1977, 84 jaar oud.
Bekijk hier de brochure van Robert Baumgardner waarmee hij zijn zoektocht in gang zette. Of bekijk de documentaire The Man on the Bike on the Dike (Engelstalig), die Robert over de gebeurtenis en zijn zoektocht maakte.