Een oude varkensstal te Cromvoirt

Het jaar daarop huurt mijn vader een vakantieverblijf in een voormalige Duitse varkensstal, ‘Den Hoek 5’ te Cromvoirt. In dit gebouw, verstoken van elektriciteit en leidingwater, wonen ook Dorus Bekkers, zijn echtgenote Sientje en meerdere kinderen. Dorus werkt bij de gemeentelijke stort van Vught. In zijn vrije tijd staat hij met een ijscokar nabij ‘De IJzeren Man’. Als Sientje overlijdt worden de kinderen uit huis geplaatst. Dorus blijft alleen achter.

Dorus is een fijne buurman. Hij zaagt en klieft ons haardhout, steekt op vrijdagavond onze houtkachel al aan. Hij verzorgt de groentetuin. Wij verblijven ‘ín Cromvoirt’ vele weekenden, schoolvakanties en vieren hier kerst en de jaarwisselingen.

Aan de overkant van de sloot staat dan nog de boerderij van Willem en Lien van Roosmalen. In hun bakhuis gaan wij op zaterdagavond in bad in een zinken teil. Daarna draagt onze vader ons terug.

Met de kinderen Van Roosmalen spelen wij in en rond hun boerderij. Verstoppertje in de overdekte hooimijt en op het erf busje-trap. Hun appelboomgaard had in de zomer een grote aantrekkingskracht, net als de twee pruimenbomen. Al klimmend en ver-reikend kon je aan de (on)rijpe pruimen komen. De appels waren in de zomer nog keihard en oneetbaar. Het was een mooie jeugd.

Een bijzondere herinnering is het kampvuur op de heide, achter het Ambonezenkamp. Oudste zoon Wim van Roosmalen zou zijn verloofde introduceren. Het blijkt een grap. Mijn vader had zijn snor afgeschoren en zich als vrouw vermomd. Het was al donker toen Wim met zijn verloofde bij het kampvuur arriveerde. Die zag er niet uit! Hoe kan Wim nu thuiskomen met zo’n lelijke meid? Moeder Lien was ontzet. Ook wij kinderen hadden niets in de gaten. Toen de spanning bij vader en moeder Van Roosmalen te hoog opliep werd iedereen verrast met het gelukkige einde van deze poets. Helaas is Wim enige tijd daarna verongelukt. Hij blijft door dit verhaal in mijn herinnering voortleven.

In de jaren zestig brandt de boerderij van Van Roosmalen af. De familie vertrekt naar Vught. Dorus Bekkers blijft helemaal alleen achter ‘op de hei’.

De oude varkensstal is door eigenaar Th. Voets omgebouwd tot een woon/recreatie-verblijf voor vier gezinnen. Daar steekt de gemeente Vught echter een stokje voor: de illegale verbouwing wordt gestaakt, Dorus’ woning en ons recreatieverblijf mogen blijven. Rondom het huis worden bloemen en groenten geteeld, later ook kerstbomen. Het gebouw krijgt als naam ‘De Til’. Dat was het ook: voor de duiven, voor ons en voor de vele gasten die hier door mijn ouders werden onthaald.

Mijn vader stalt in de schuur van het gesloten vierde huis zo’n 10 varkens die in november in de slachterij eindigden. Dorus verzorgt de varkens op weekdagen, wij het weekend. ’s Zomers scharrelen ze in een modderpoeltje en ze werden gevoerd met varkensmeel en keukenafval. Na de slacht kwam er altijd één varken in twee helften terug. Ik zie ze voor mij: in de fietsenschuur, hangend op de ladder, in afwachting van de slagersknecht. Alles werd verwerkt. De zelf geteelde aardappels worden ingekuild naast ‘de Til’, waar in de wintermaanden ook prei, winterpeen en boerenkool worden geoogst.

Behalve de varkens had vader ook twee witte bokken. Met hen loopt het slecht af: nadat zij in het dierenpark bij de Oosterplas in ‘s-Hertogenbosch zijn ondergebracht worden ze door een onbekende dader doodgestoken.

Begin jaren zeventig verhuist Dorus Bekkers naar Vught en ik verlies hem uit het oog. Midden jaren zeventig wordt er meermaals ingebroken en ten slotte een brand gesticht die ‘de Til’ verwoest.

Tot slot. Ik heb diverse foto’s van de woning en haar vroegere bewoner Dorus Bekkers. Voor zijn kinderen is mijn jarenlange contact met hun vader mogelijk interessante informatie en willen zij meer over zijn leven van destijds weten. Contact met mij opnemen is mogelijk (via het BHIC).

Noot van de redactie

Dit is een ingekorte versie van het verhaal van Aart van Bockel.

Lees het hele verhaal