Van 1925 tot 1944 was Michael Jansen pastoor van Vierlingsbeek. In oktober 1944 wordt hij gearresteerd door Duitse militairen en is vervolgens spoorloos verdwenen. Pas in 1972 wordt zijn stoffelijk overschot gevonden en worden de vermoedens die menigeen had over de aard van zijn verdwijning, bevestigd. De pastoor blijkt standrechtelijk geëxecuteerd te zijn.
Zoals in meer parochies was er ook in Vierlingsbeek een soort rolverdeling binnen de pastorie ontstaan in de omgang met de Duitsers. De pastoor behield een min of meer goede relatie met de bezetter, terwijl zijn kapelaan de ruimte kreeg voor illegaal werk. Zo ook in Vierlingsbeek, waar pastoor Janssen zich op de zielzorg concentreerde en kapelaan Hurkmans diepgaand betrokken was bij het verzetswerk in de regio.
Het begint mis te gaan tijdens de gevechten om Overloon. Op 26 september komt Vierlingsbeek onder vuur te liggen. De Ortskommandant in Vierlingsbeek vordert flessen wijn bij de pastorie tegen de spanning. Omdat hij onwel wordt van de drank, roept hij de pastoor ter verantwoording. Pastoor Janssen, die het toch al niet op de Duitsers heeft, waarschuwt zijn kapelaan een veilig heenkomen te zoeken. De volgende dag wordt het dorp ontruimd. De pastoor vindt onderdak bij de familie Rieter in Maashees.
Daar ziet hij op 2 oktober, vanuit de tuin van de familie Van den Heuvel, met tranen in de ogen hoe zijn kerk wordt opgeblazen. Tien dagen later stormt er een aantal zeer jonge SS’ers de boerderij binnen, waar op dat moment veel parochianen verzameld zijn. Iedereen moet Maashees verlaten. Pastoor Janssen protesteert: hij draagt de verantwoordelijkheid voor zieken en bejaarden. Onder gevloek en getier nemen de soldaten de pastoor mee. Dat is het laatste wat de parochianen van hun zieleherder zien.
Natuurlijk wordt er veel gespeculeerd over wat de pastoor is overkomen. Sommigen menen dat hij gewoon is omgebracht. Anderen denken dat hij is afgevoerd naar een Duits concentratiekamp en daar moet zijn omgekomen. Bij de zoektocht naar de waarheid raadpleegt men zelfs een aantal helderzienden. In 1945 noemt een van hen “een plek langs de Maas”. Men gaat op zijn aanwijzingen op zoek, maar vindt niets, al zal later blijken dat men er erg dichtbij was.
In 1969 wordt op het kerkhof van Vierlingsbeek een gedenkplaat ter nagedachtenis van de dan 25 jaar geleden verdwenen pastoor onthuld. Maar in oktober 1972 worden tijdens graafwerk voor een vakantiehuisje in Maashees in een weiland richting Geysteren menselijke resten aangetroffen, een vestzakhorloge en andere zaken met de initialen van de pastoor. Hij moet van achteren zijn neergeschoten. Ongetwijfeld zijn het de Duitse soldaten geweest die de pastoor hebben meegenomen, die hem hebben geliquideerd en hem vervolgens met het hoofd naar beneden in een schuttersput hebben gegooid en het gat dichtgetrapt.
Zo krijgt pastoor Jansen 28 jaar na zijn verdwijning alsnog een waardige begrafenis. Hij rust in vrede aan de voet van “zijn” Calvarieberg in Vierlingsbeek.
Zoals in meer parochies was er ook in Vierlingsbeek een soort rolverdeling binnen de pastorie ontstaan in de omgang met de Duitsers. De pastoor behield een min of meer goede relatie met de bezetter, terwijl zijn kapelaan de ruimte kreeg voor illegaal werk. Zo ook in Vierlingsbeek, waar pastoor Janssen zich op de zielzorg concentreerde en kapelaan Hurkmans diepgaand betrokken was bij het verzetswerk in de regio. 
In 1969 wordt op het kerkhof van Vierlingsbeek een gedenkplaat ter nagedachtenis van de dan 25 jaar geleden verdwenen pastoor onthuld. Maar in oktober 1972 worden tijdens graafwerk voor een vakantiehuisje in Maashees in een weiland richting Geysteren menselijke resten aangetroffen, een vestzakhorloge en andere zaken met de initialen van de pastoor. Hij moet van achteren zijn neergeschoten. Ongetwijfeld zijn het de Duitse soldaten geweest die de pastoor hebben meegenomen, die hem hebben geliquideerd en hem vervolgens met het hoofd naar beneden in een schuttersput hebben gegooid en het gat dichtgetrapt. 
