Alleen het autowrak verraadt dat we hier niet naar een foto uit een al te ver verleden kunnen kijken. Had dat er niet op gestaan, dan zouden we dit Boxtelse tafereel zo rond de oorlog hebben gedateerd, mogelijk zelfs nog eerder. We zijn benieuwd welke verhalen schuilgaan achter dit zandpad, deze gebouwen en de auto. Deel jij jouw herinneringen?
Hoog Munselseweg 26, Boxtel 1980 (foto: Wies van Leeuwen/ Provincie Noord-Brabant, collectie BHIC: PNB001009074)
Wanneer deze auto nog rondreed, kunnen we helaas niet zeggen. Wel weten we dat de foto in 1980 gemaakt is. Dit weggetje met daarlangs de boerderijen (of is het een boerderij en een schuur?) was toen te vinden aan de Hoog Munsel in Boxtel.
Kijk naar Toen
Zie jij direct waar deze foto gemaakt is? Kwam jij hier wel eens of heb je er zelfs gewoond? Of weet jij hoe het er hier nu uitziet? Alle herinneringen zijn welkom.
Je kunt reageren in het vak 'Reageer op dit verhaal' hieronder.
Deze foto-oproep verscheen in de rubriek 'Kijk naar Toen' in De Meierij, waarin we op zoek zijn naar de persoonlijke verhalen achter een foto.
Rien van Laarhoven (per mail)
zei op 22 juni 2020 om 11:43
Op de foto in de Meierij van 17 juni staat de boerderij van Pietje van Kasteren de foto is genomen vanaf de huidige Oude Boomgaard waar Pietje zijn oprit had.
Alles is in de jaren 90 gesloopt en er is `n dubbel woonhuis voor in de plaats gekomen (hoog Munsel 1 en 1a)
Marilou Nillesen
bhiczei op 23 juni 2020 om 06:55
Bedankt voor je berichtje, Rien. Jammer dat deze boerderij er niet meer is, maar goed dat we dat nu weten!
Piet van de Nostrum (telefonisch)
zei op 26 juni 2020 om 13:08
Deze boerderij was al een eeuw oud toen zijn opa ‘m rond 1898 kocht. Piet van de Nostrum bracht hier zijn allervroegste jeugd door, verhuisde, en kocht het huis in 1996 terug van zijn oom. De 200 jaar oude woning verving hij door een dubbel woonhuis; zijn zwager woont achter, zelf woont hij voor. De Lindebomen zijn blijven staan. Ze zijn inmiddels ook al zo’n 175 jaar oud.
Opa en oma woonden hier dus vanaf eind 19de eeuw. Piets moeder ging bij hen wonen en stichtte er haar gezin. Er werden acht kinderen geboren, waarna het gezin verhuisde. Piet was toen een jaar of vijf. Opa en oma bleven, samen met ome Pietje (Piets peetoom – vandaar dezelfde voornaam), op de boerderij wonen.
Bij de voordeur kwam je binnen in een smal gangetje. Rechts was dan een klein huiskamertje, waarin ook de bedstee van opa en oma was. Links van het gangetje was een opkamer met daaronder de kelder. Het gangetje liep verder door naar de bijkeuken (‘de geut’) en liep je dan nog verder, dan kwam je in de stal, waar de koeien stonden. De kinderen sliepen boven; met z’n achten op de hooizolder. Hoe het er daar precies uitzag, weet Piet niet meer exact – hij was nog maar een kleuter toen het gezin verhuisde - , maar ze hadden in ieder geval geen echte matrassen, zoals nu, maar sliepen op stro. De familie had een stuk of acht koeien, en nog een paar varkens en kippen. Daar leefden ze van. Ze gingen af en toe naar de markt en leverden melk.
In de loop der jaren is hier natuurlijk veel veranderd. Op onze foto staat bijvoorbeeld een schoorsteentje met een wit pijpje; dit was al nieuw. Het autowrak naast de schuur kan Piet zich niet herinneren. Het zandpad is geen pad, maar de oprit. De oude boerderij (rechts) is inmiddels dus vervangen, maar het vooraanzicht is in dezelfde boerderijstijl teruggebouwd.
