Elvis wordt The King, dankzij een kolonel uit Breda

“Op den zesentwintigsten der maand Juni dezes jaars, om 11 uren des namiddags binnen deze gemeente bevallen is van een kind van het mannelijke geslacht aan welk kind worden gegeven de voornamen Andreas Cornelis”, staat er in het geboorteregister van 1909 in Breda. Een akte zoals zovelen, met als groot verschil dat dit jongetje zal overlijden onder een heel andere naam, en in een heel ander land.

Dries is er eentje uit een gezin van negen. Vader Adam is aanvankelijk 'besteller' (postbesteller of koerier), zo meldt de geboorteakte van Dries. Later staat hij te boek als stalhouder en beheert de paarden van vervoersbedrijf Van Gend en Loos, moeder Marie bestiert het huishouden. Als het sjouwen van de koffers van treinreizigers Dries gaat vervelen, zoekt hij een baantje op de vaart. Even werkt hij op de vrachtboot tussen Breda en Rotterdam, maar de ambitie van Dries reikt verder en hij probeert in 1927 – als hij net 18 is – illegaal Amerika binnen te komen. De poging mislukt en de marechaussee zet hem weer thuis af bij zijn moeder. Maar twee jaar later probeert de avontuurlijke Dries het opnieuw. Dit keer slaagt hij wel.

Pearl Harbor

De Bredase jongeling gaat in de VS in de leger aan de slag en komt terecht bij de kustartillerie. Daar moet hij onder meer marinebasis Pearl Harbor tegen luchtaanvallen beschermen. In die tijd heeft Dries contact met zijn moeder die niets wist van zijn emigratieplannen. Een tijd lang stuurt hij maandelijks wat geld naar zijn moeder, terwijl Marie van Kuijk sokken en ondergoed breit voor Dries en zijn kompanen in Hawaii.

Lang duurt zijn militaire carrière niet, en ook het contact met zijn moeder is tijdelijk: de grillige Dries vertrekt uit het leger en gaat onder de naam Thomas Andrew Parker op zoek naar nieuwe middelen van bestaan. Aanvankelijk doet hij dat in de kermiswereld, maar daarna gaat hij in de muziek op zoek naar jong talent en hij stuit in de jaren vijftig op een jonge, onervaren zanger: Elvis Presley.

(verhaal gaat hieronder verder)

Colonel

Tom Parker imponeert de jonge Presley, biedt hem een lucratief platencontract aan en weet hem aan zich te binden. Zijn ijzeren greep op zijn protegé levert hem de bijnaam de Colonel op. Successen blijven niet uit, en Parker grijpt alle kansen aan om Presley zoveel mogelijk geld te laten verdienen; daarbij de helft van de opbrengst overmakend naar zijn eigen bankrekening. Eén kans laat hij echter onbenut. Aanvragen voor optredens in Europa en Japan – hoe dik betaald ook – schuift hij resoluut terzijde. De reden? Parker beschikt niet over een geldig paspoort of papieren. Naar het buitenland gaan is onmogelijk. Optredens in Las Vegas staan daarentegen wél vaak op de agenda, want op die plek vertoeft de gokverslaafde manager maar al te graag.  

Boze tongen beweren dat Elvis juist door de grote productiedwang van Parker steeds vaker naar drugs grijpt om de harde werkelijkheid te ontvluchten. Op 16 augustus 1977 overlijdt hij op 42-jarige leeftijd. Pas vele jaren en veel juridische procedures later krijgt de Colonel van de rechter te horen dat hij onevenredig verdiend heeft aan The King, en dat zijn rol als manager nu definitief is uitgespeeld. Zelf blijft colonel Parker tot op hoge leeftijd aan de goktafel plaatsnemen. Op 88-jarige leeftijd overlijdt Tom Parker, en neemt daarmee ook Dries van Kuijk uit Breda, mee in zijn graf.

Plaquette voor Parker

Fanclub ElvisMatters heeft 110 jaar na de geboorte van de Bredase Colonel een plaquette in de binnenstad gehangen, als herinnering aan de man die Elvis tot een groot succes maakte. Want ondanks alle kritiek wordt Dries van Kuijk beschouwd als de grootste pop-manager aller tijden.