En dan was jij de vader en ik de moeder

Jazeker, er bestaan speciale poffers voor meisjes. Maar die zijn doorgaans zwart, versierd met zwarte linten en zwarte bloemfiguren. Ze worden gedragen vanaf de eerste Heilige Communie. Het lijkt erop dat het meisje hier een ‘volwassen’ poffer mag dragen, om te doen alsof ze samen met haar vriendje een heus echtpaartje vormt.

Waarschijnlijk beelden de kinderen tijdens het priesterfeest iets uit van vroeger tijden, want de hoogtijdagen van de poffer reiken zo vanaf 1890 tot ongeveer tot aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Eind jaren vijftig – als deze foto is gemaakt – moet de poffer mogelijk al een bepaalde nostalgie oproepen.

Maar totdat de eerste modieuze vrouwen overstappen naar hoedjes, duikt de poffer regelmatig op in het Brabantse straatbeeld. Dat wil zeggen, op het hoofd van getrouwde vrouwen. Ongehuwde dames behoren doorgaans geen poffer te dragen, maar te kiezen een zogeheten capotehoedje, eventueel met veertje. Door middel van de plaats van het veertje kun je aangeven of je al verkering hebt of nog vrij bent. Hoewel al deze ‘regels’ wel weer sterk lokaal gebonden zijn.

Eenmaal gehuwd, dan is de poffer een gepast hoofddeksel, vooral bij echtgenotes van middenstanders en rijkere boeren. En als je echtgenoot overlijdt, dan stap je over naar de rouwpoffer. Gelukkig hoeven de jongen en het meisje op de foto zich hierover nog geen zorgen te maken. Op weg naar het feest van de pastoor. 

Welke herinnering roept deze foto bij jou op? Vertel het ons!

Kijk naar Toen

Kun jij ons iets meer vertellen? Alle informatie naar aanleiding van deze foto is welkom! We horen graag van je.

Je kunt reageren in het vak 'Reageer op dit verhaal' hieronder.

Deze foto-oproep verscheen in de rubriek 'Kijk naar Toen' in De Meierij, waarin we op zoek zijn naar de persoonlijke verhalen achter een foto.

Ga naar Kijk naar Toen