De huidige Willibrorduskerk was namelijk 75 jaar geleden, op 7 september 1927, ingezegend. Na de officiële opening van de tentoonstelling brachten Theo van Doorn (zang) en Koen Pillot (piano) een prachtig lied ten gehore dat het thema van de tentoonstelling voortreffelijk illustreerde (met dank aan beide heren voor het beschikbaar stellen van de tekst en de link naar het filmpje op YouTube):
Herinneringen aan het rijke roomse leven
(wijze: La Montagne van Jean Ferrat. (Het Dorp, Wim Sonneveld). Trad. Bewerkt door Theo van Dooren en Koen Pillot)
|
1 Wanneer ik hier een liedje zing
Duik ik in mijn herinnering
Denk aan de dagen van weleer
De kerk was Zondags vijfmaal vol
Dat speelde toen een grote rol
Men ging tenminste wel twee keer
Mijnheer pastoor was een prelaat
Van ver boven de middelmaat
'k zie hem nog door de straten schrijden
De kapelaans een stuk of drie
Woonden toen op de pastorie
Met in de huishouding twee meiden
|
 |
|
Refrein
Ach ja, dat rijke roomse leven
Daar denk ik nu nog dikwijls aan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat het nooit voorbij zou gaan
|
|
2 De scholen waren in die tijd
Nog aan een heilige gewijd
Daar gingen roomse kinderen heen
De religieuzen met gezag
Zwaaiden de scepter daar en ach
Ze waren streng in 't algemeen
En eens per maand in ganzenpas
Gingen we met de hele klas
Om onze zonden te belijden
En in de biechtstoel kwam gesmeerd
Het rijtje uit het hoofd geleerd
Ja mens dat waren nog eens tijden
|
 |
| Refrein
En naar de schoolmis elke morgen
Dat kwam op je rapport te staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat 't nooit voorbij zou gaan
|
|
3 Elk clubje dat werd opgericht
Herinnert u zich ook wellicht
Dat kreeg een geest'lijk adviseur
De missie was nog ver van hier
We spaarden veel zilverpapier
Voor al die heidenen in kleur
Was je niet van de middenstand
Dan werd je nooit een collectant
Dan kon je hooguit kerkwacht worden
Dat waren mensen met zo'n band
Die met een harde werkmanshand
Degeen die sliep steeds wakker porden
|
 |
|
Refrein
En bouwpastoors zag je er velen
Op Zondag op de preekstoel staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat 't nooit voorbij zou gaan
|
|
4 Je had toen feesten bij de vleet
Je Zondags pak hing steeds gereed
Processies trokken over straat
De bruidjes in een lange rij
De zangers, de verkennerij
Devotie straalde van 't gelaat
Het rozenhoedje duurde lang
Voor donderpreken was je bang
De wierooklucht was om te snijden
Het vespersuur, lof en gebed
En de retraites waren pet
Met rechts de jongens en links de meiden....
|
 |
|
Refrein
De kerk was alles in je leven
Bepaalde toen heel je bestaan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat 't nooit voorbij zou gaan
|
|
5 De vasten tijd was lang en zwaar
Geen vlees of snoep of een sigaar
Je vastentrommeltje zat vol
Op goede Vrijdag diepe rouw
Geen jubilea, geen getrouw
De kerk speelde een grote rol
Het geld bepaalde wie je was
Je trouwde eerst' of tweede klas
Met rode vanen of een loper
En dan bij de begrafenis
Deden drie heren soms de mis
Met één heer was het wel goedkoper
|
 |
|
Refrein
Het was zo schoon dat roomse leven
Zo trouw, zo klakloos nam je aan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat 't nooit voorbij zou gaan
|
|
6 En dan op kerkelijk gezag
Hielden we ook onthoudingsdag
Dan kreeg je vis met botersaus
We kenden toen nog bankenpacht
Een protestant die was verdacht
En onfeilbaar was de paus
Weet u nog wat een aflaat deed?
Als iemand aan een ziekte leed
Hield de familie een novene
Och als ik alles zingen zou
Stond ik hier tot het morgen dauw
Er is toch o zo veel verdwenen
|
 |
|
Refrein
Maar ach ons rijke roomse leven
Daar denk ik soms met weemoed aan
Ik was een kind en kon niet weten
Dat het voorgoed voorbij zou gaan
|
