Familie aan de Esschebaan

Opa Antoon Langenhuizen werd in 1884 geboren in Overasselt (Gld.), vertelt Ria. Hij werkte als jachtopziener voor een heerboer in het Kleefse toen hij Maria Stüpp (geboren in 1887) uit Keeken (Dld.) leerde kennen. Vanaf 1911 woonden opa en oma in Nistelrode, waar Antonius als landbouwer stond ingeschreven in het bevolkingsregister. In Nistelrode werden de kinderen Petrus Aloysius (1911-1930), Frans (Franz Heinrich, 1913), Truda Maria (1914) en Joep (Johannes; 1918) geboren. Ook opa’s broer Theodorus woonde vanaf 1920 in bij het gezin.

In 1921 verhuisde de familie Langenhuizen naar de Adrianahoeve (nu Kinderbos 3) in Lennisheuvel en na twee maanden volgde ook broer Theodorus. Antoon was er jachtopziener op Kinderbos, maar daarnaast was hij boer en hield hij koeien. Later betrokken ze een woning aan de Baroniestraat, nu nummer 53. De grote deuren, waardoor een kar en paard naar binnen konden, zijn nog zichtbaar. Pastoor Eras kwam er regelmatig op de koffie. Die overleed op Tweede Kerstdag, in 1928.

De handel zat opa in het bloed. Hij dreef in Boxtel tot aan zijn dood een fouragehandel (hooi en stro), met o.a. de Rijkspolitie als klant. En hij had vanaf 1927 een café aan de Esschebaan, tegenover de renbaan, die in 1917 was  geopend. Toen heette het daar trouwens nog Tongerscheheide 97, volgens zijn verlof voor de verkoop van zwak alcoholische dranken. In de oorlog is Montgomery er nog geweest, vertelt Ria. Dat café werd later door Grard v.d. Meijden gekocht van opa en omgedoopt tot Het Renpaard.

De ouders van Ria, Frans en Riek trouwden in 1947. De woningnood was in die tijd hoog, dus gingen ze inwonen bij Frans’ ouders aan de Esschebaan (toen Tongeren 97 en in 1948: 101c). Riek kwam uit Mill, maar diende bij de familie Van de Laar in Boxtel.

Frans en zijn broer kregen bij hun huwelijk ieder een vrachtwagen van opa, vertelt Ria. Toch is het kenteken van haar vader,  N-49796, al in 1938 uitgegeven. En zijn broer Johannes heeft dan met het nummer van zijn vader gereden, N-69233, uitgegeven in 1946. Frans hield het bij één vrachtwagen, waarschijnlijk een Mack, maar het bedrijf van Joep groeide uit tot een groot transportbedrijf. Opa heeft geen auto gereden, zijn zonen vervoerden zijn handel.

Aan de Esschebaan stond na de oorlog een houten huisje bij de renbaan leeg. De bewoners, NSB-ers, waren gevlucht. Riek werd hierover getipt en ging eens informeren bij de burgemeester. Ze kreeg van hem de sleutel en toestemming om het te betrekken. Hier werd Ria geboren en, 8 jaar later, haar zus, die al jong is overleden.

Frans vervoerde o.a. vaak meel voor het bedrijf van Stekelenburg. Hij rookte Cross sigaretten en Ria vertelt, hoe ze die vaak bij café van Jan Eypen en zijn moeder, dat een eindje verderop aan de Esschebaan lag ging kopen. Net als de eieren, die ze er dan zelf moest gaan rapen. Later werd dit café Het Voske.

Ze was een vaderkindje, zegt Ria. Ze wachtte haar vader vaak op als hij met zijn vrachtwagen op pad was en kreeg dan af en toe iets lekkers dat hij onderweg had opgedaan. Een appel, peer of iets dergelijks. Vader dronk nog jarenlang water uit een pul uit opa’s café. Die is er nog steeds. Op de bodem is het biermerk Phoenix te zien.

Het was voor kinderen fijn, daar aan de Esschebaan. Wel had Ria veel verdriet van het vertrek van haar beste vriendin Sjannie, die met haar ouders naar Zuid-Afrika emigreerde. Maar ondanks de grote afstand heeft ze gelukkig wel het contact weten te bewaren.

Een mooie anekdote gaat over de Rijkspolitie. Die oefende vaak aan de Esschebaan, “waar nu de Gasunie zit” (Essche Heike). Ze dronken dan koffie bij de overburen van het oefenterrein. Zelfs als Dien, die overbuurvrouw, niet thuis was. Ze hadden de sleutel en zetten dan zelf koffie. En de kinderen uit de buurt, waaronder Ria, sjouwden gewoon mee naar binnen!

Rond 1956 vertrokken Ria’s ouders van de Esschebaan, om aan de Selissenwal een nieuwe woning te betrekken.