'Versier het met bloemen’ is de letterlijke vertaling van ‘Floribus Decora’. Maar achter deze naam gaat ook een bloeiende dahliavereniging schuil, in 1966 in Esch opgericht door Piet van Boxtel.
De eerste dahliatuin
‘De vereniging heeft ten doel het kweken van dahlia’s te bevorderen door het ten behoeve van haar leden verwerven en uitgeven van gronden, bestemd voor het kweken van dahlia’s (eventueel chrysanten), het geven van voorlichting, het maken van propaganda, de in- en verkoop van zaden, planten en meststoffen, terwijl zij voorts dat doel tracht te bereiken door andere geoorloofde middelen’, zo staat in de oprichtingsakte.
Bestuur van de vereniging in 1991
Om de bereikbaarheid van het doel te ondersteunen, was er tevens een tuin- en huishoudelijk reglement opgesteld. Voorzitter Piet van Boxtel werd bijgestaan door secretaris Ad van Brunschot en penningmeester Wim Doevendans. Samen vormden zij het bestuur van de kersverse vereniging. Vijf jaar na de oprichting gaf voorzitter Piet van Boxtel het stokje over aan Piet Jansen. Deze moest om gezondheidsredenen in 2003 de voorzittershamer doorgeven aan Theo Gruijthuizen, de laatste voorzitter van de vereniging.
De eerste tuin werd ingericht pal achter het oude gemeenschapshuis aan de Groenweg.(Nu Willibrordus- en Anthoniusweg). De gemeente had deze grond beschikbaar gesteld en vol enthousiasme ging men aan de slag. Omdat de dahlia in een groot kleuren- en vormen- assortiment te krijgen is, waren de bestellingen in februari jaarlijks een heel gepuzzel. De tijd die eraan werd besteed resulteerde altijd in een zeer gevarieerde keuze. De orders voor de dahlia’s werden jarenlang geplaatst bij de firma Lindhout Ornata in Noordwijk.
Na enige jaren had de gemeente dit terrein zelf nodig en werd de tuin op het zelfde perceel zo’n vijftig meter naar achteren verplaatst. Hier groeiden en bloeiden de dahlia’s en chrysanten weelderig. De leden hadden inmiddels de nodige ervaring opgedaan. Op één stengel mocht slechts één bloem bloeien. Alle andere zijscheuten moest men dieven. In 1976 bleek echter dat de leden met de ‘groene vingers’ door de gemeente weer van het kastje naar de muur werden gestuurd, omdat de dahliatuin wederom in een bestemmingsplan bleek te liggen. En dat was niet de laatste keer dat de vereniging moest verkassen…
Netty, pracht verhaal. Dahlia,s hebben me altijd bekoord tot tegen de herfst na een vorst. Ons Moeke had die ook altijd 'in Den Hof.' later vond men die tuinen in de buurt van kerken. De benodigde bloem voor de kerkversiering. In Eindhoven treft men nog een ‘Gezonde’ Dahliavereniging, Maria Middelares. Ook iets met de kerk te maken.
Gelegen vlakbij het Pre Historisch Dorp. (Waar ik 22 jaar vrijwilliger ben en dikwijls men oog valt en bezoek.) Van jongs af aan herkende ik één geur van een soort dahlia en vond soms nog dè dahlia.
Tiental jaren terug vond ik in Frankrijk in een kerktuin daar mijn ‘dahliageur‘ jammer ben ik de geur kwijt.
In 1957 bezocht ik samen met me meisje in Oss een prachtige jaarlijkse tentoonstelling van een Dahliavereniging. Heb er nooit meer overgelezen jammer is er geen verhaal hier bij BHIC.
