Sinds 1989 heeft Lithoijen een eigen galerie. Bernadette de Groot, zelf kunstenares, en Nol de Groot starten in dat jaar, met veel passie en liefde voor de kunst, hun eerste galerie in het souterrain van hun woning in het dorp. Vandaar de naam Galerie Sous-Terre.
Al gauw groeide de Galerie uit tot de grootste van Nederland, met een expositieruimte van ruim 1.000 m2 en een beeldentuin van wel 15.000 m2. De zeer uitgebreide collectie bestaat uit kunstwerken uit binnen- en buitenland.
Er is een aparte 'stockruimte' voor schilderijen en een beeldenserre, met een permanente collectie van ongeveer 1.300 beelden en 800 schilderijen van meer dan 200 gerenommeerde kunstenaars.
In de beeldentuin staan veel verschillende beelden. Ze zijn gemaakt van brons en staal, maar ook van glas, gietijzer, keramiek, marmer en ander steensoorten. De beelden staan opgesteld tussen de gazons, vijvers en paden.
Eind mei 2006 opende de galerie op een aangrenzend perceel een tweede beeldentuin van vergelijkbare grootte als de eerste tuin. Hierin ligt het accent op het exposeren van concrete en abstracte beeldhouwkunst. Het zijn over het algemeen beelden die “wat meer vragen” van de kijker en op het eerste gezicht complexer van aard zijn. Een duidelijk verschil met de eerste beeldentuin, waar vooral werk wordt getoond dat toegankelijker van aard is.
Om dit verschil nog eens extra te benadrukken, is ook de aanleg van deze beeldentuin geheel anders. Een landschapsarchitect van Brabants Landschap heeft een tuin uit het rivierengebied ontworpen, met poelen, grassen, bloemen, planten en bomen.
Naast de vestiging in Lithoijen, heeft Sous-Terre sinds 2004 ook een vestiging in het midden van het land, namelijk in Appeltern (Gelderland) en vanaf november 2007 ook één in het westen van ons land, in Aalsmeer (Noord-Holland). De drie zonen van het echtpaar De Groot, opgegroeid tussen de kunst, werken vol enthousiasme mee met hun ouders in hun drie vestigingen.
Al gauw groeide de 
Eind mei 2006 opende de galerie op een aangrenzend perceel een tweede beeldentuin van vergelijkbare grootte als de eerste tuin. Hierin ligt het accent op het exposeren van concrete en abstracte beeldhouwkunst. Het zijn over het algemeen beelden die “wat meer vragen” van de kijker en op het eerste gezicht complexer van aard zijn. Een duidelijk verschil met de eerste beeldentuin, waar vooral werk wordt getoond dat toegankelijker van aard is. 
