|
Afbeelding rechts uit Europa's Länder und Völker. Ein lehrreiches Unterhaltungsbuch für die gebildete Jugend, 1822
Gansrijden was in vroeger dagen een normaal gebruik. Tussen twee bomen werd een touw gespannen, waaraan een levende gans werd bevestigd. De kop werd met vet of olie ingesmeerd, zodat deze lekker glad was. De deelnemers moesten er met een paard onder door rijden en dan proberen de kop van de gans af te trekken, Wie daar in slaagde mocht de gans mee naar huis nemen als prijs.
Aert woont in Berghem en in dat dorp kent men het volksvermaak van het gansrijden. Uit elke uithoek van het dorp zorgt men dan voor een gans. Vorig jaar was het een zekere Anthonisken Joachims die ‘die hinne oft haen hadde affgeworpen’.
Op paard met een jonge vrouw
Dit jaar is een zekere Goossen Peter Goossens, die op een paard gezeten met achter hem een jonge vrouw, die ‘de gansse hadden affgereden’. Tot zover niets nieuws lijkt het, maar toch ontstaat er nogal wat tumult.
Op een gegeven moment is het Jan Bastiaens die met een ‘brandtvier’ in de hand Aert Jan Goossens het huis uit jaagt en hem dwingt de gezellen van zijn gehucht te assisteren.
|
|
Die treft een kijvende menigte aan en ziet dat onder meer Ghysbrecht Hendricx van Nistelroy zwaargewond is door de naburen van Aert z’n gehucht. Die naburen zijn inmiddels allen voortvluchtig, nadat ze de strijd hadden verloren.
|
Het geruzie in intussen verstomd, maar de gemoederen zijn nog niet afgekoeld. Opeens verschijnt Sebert Jan Goossens, die door Aert een messteek oploopt. Bovendien krijgt die nog een klap met een jaagstok, waarna hij in elkaar zakt en ter aarde valt. De omstanders dragen hem de eerste de beste herberg binnen, waar hij bij de opgeroepen geestelijke heeft kunnen biechten en de laatste sacramenten heeft ontvangen. Nog dezelfde dag overlijdt Sebert en begint bij Aert de wroeging boven te komen. Hij verzoent zich met de familie en verklaart echt nooit de intentie te hebben gehad hem ter dood te brengen. Het is puur zelfverdediging geweest. Hem wordt remissie verleend.
Deze bijdrage van Henk Beijers maakt onderdeel uit van een serie korte verhalen over 16de – en 17de – eeuwse Brabanders, ontleend aan de Remissieboeken uit de Rekenkamer Delen van het Algemeen Rijksarchief Brussel RANB - toegangsnummer 1107 inventarisnummers (653.1.14v – juni 1606).
