Het leven van de 27-jarige Goof Konings uit Tilburg is in 1936 vol zonnige beloften. Hij trouwt dat jaar met zijn grote liefde Jes van Hees. Eind 1937 wordt hun zoon Jos geboren. Goof wil een eigen bedrijf te beginnen. De chaos tijdens de Duitse inval in 1940 levert een dramatische wending.
Goof sneuvelt op 2e Pinksterdag, maandag 13 mei 1940. Enkele dagen later wordt hij gevonden langs een doorgaande weg in de gemeente Rhenen. Dat weten we pas sinds kort, dankzij gedegen onderzoek van een grote groep vrijwilligers onder leiding van militair-historicus Michiel Teunisse van de Stichting “Greb”. Zij hebben aan de hand van een foto van het dode lichaam van een onbekende soldaat, ontdekt dat deze soldaat mijn gesneuvelde oom Goof Konings is. Achter op de foto staat: “In Belgien gefallener Hollander”. Uitgebreid speurwerk toonde aan, dat de foto in Achterberg, niet ver van de Grebbeberg, gemaakt is door een Duitse soldaat.
Het lichaam van Goof Konings ligt eenzaam in Achterberg
Goof is ingedeeld bij de II VL. A., Tweede Verlichtingsafdeling. Deze afdeling moet de infanterie ondersteunen door het schootsveld voor de linie te verlichten. Het materiaal waarmee hij moet werken is ouderwets en van slechte kwaliteit.
Op 28 augustus 1939 ontvangt hij zijn mobilisatie-oproep. Zijn vrouw is zwanger en de ontwikkeling van het loodgietersbedrijf dat hij met zijn vader heeft vraagt zijn volle aandacht. Het komt allemaal heel beroerd uit en hij gaat zoveel mogelijk op verlof. Op 16 februari 1940 wordt het tweede kind van Goof en Jes dood geboren.
Goof Konings
Uit de beschrijvingen van een collega van de Verlichtingsafdeling, sergeant P. Hokke, rijst een beeld van chaotische taferelen onder een incompetente leiding tijdens de mobilisatie. En het wordt er niet beter op als de mannen in de nacht van 9 op 10 mei 1940 richting de Grebbeberg worden gedirigeerd. De infanteristen die ze met hun zoeklichten moeten ondersteunen hebben geen rekening gehouden met de beveiliging voor de afdeling gaszoeklichten. Vrijwel alle carbid-zoeklichten weigeren dienst als het erop aankomt en de verlichtingsmannen worden daarop ingedeeld bij de infanterie.
Als de troepen, beschoten door eigen artillerie, de stelling bij de Grebbeberg hebben verlaten komen ze in open veld opnieuw in eigen artillerievuur terecht, omdat ze voor vermomde Duitsers worden aangezien. “Zij waren haveloos en gedesorganiseerd en voerden gewonden mede. Zeiden vele verliezen te hebben geleden,” rapporteerde de Commandant M.C.-III-19. Vermoedelijk is Goof al bij het terugtrekken gewond geraakt en in Achterberg tegen de stal gelegd of aldaar getroffen door een granaat. Omdat hij nog maar kort bij de infanterie was ingedeeld hoorde hij er (nog) niet bij en werd daarom in de laatste uren van zijn leven door niemand van de militaire leiding gemist.
Op 17 Mei 1940 worden op last van de Duitse bezetter 6 gesneuvelde soldaten vanaf de Hoogesteeg/Meentsteeg overgebracht naar de Grebbeberg. Het zijn 5 dienstplichtige militairen van 3-III-19 R.I. en dienstplichtig soldaat Goof Konings van de 2e verlichtingsafdeling.
Tachtig jaar later duikt de foto van Goof op. Het dode lichaam ligt eenzaam en alleen tegen de muur van een schuur in Achterberg met een witte zakdoek in de hand. Hij is eenzaam gestorven.
Dit verhaal is een korte samenvatting van de levensgeschiedenis van Goof Konings.
Marilou Nillesen
bhiczei op 11 november 2020 om 12:07
Wat een intens verdrietig verhaal, Ad. Wat een intens verdrietige foto. De witte zakdoek, de eenzaamheid, de dood, alles eraan is rauw en pijnlijk.
Wat lovenswaardig dat de vrijwilligers van de Stichting “Greb” de man op de foto een naam hebben gegeven. En daarmee het verhaal. Bijzonder om juist na al die jaren extra stil te staan bij het tragische lot van Goof (en zijn vrouw en kind die achterbleven).
Veel dank voor het delen van dit verhaal.
Hans Heerink
zei op 18 november 2021 om 20:32
Mijn vader heeft daar gevochten in een loopgraaf of loopgraven.
Hij is met vijf militairen overgebleven, de leiding was er vandoor.
Een van de vijf is nog op tv geweest in mei 1990 of 91
mijn vader was al met zijn laatste dagen bezig en kon er niet over praten, heeft hij nooit gekund.
Want dan kreeg hij nachtmerries vertelde hij.
Dit verhaal ook deze zomer bij het grebbebergmuseum neergelegd, maar niets van gehoord.
Het houd mij wel bezig.
Marilou Nillesen
bhiczei op 19 november 2021 om 15:04
Dat kan ik me voorstellen, Hans, wat een gruwelijkheden moet je vader hebben doorstaan. Begrijpelijk dat het je bezighoudt. Omdat het je vader heeft gevormd, vormt het jou ook weer - op een bepaalde manier. Goed dat je je verhaal hier deelt.
Hanna De Leeuw
zei op 29 mei 2023 om 08:41
Mijn opa was Cornelis Dirk Vleesenbeek hij kreeg 6 kinderen, kort na de dood van Cornelis Dirk, eindigte het leven van zijn vrouw Jenneke Louisa van der rots, kinderen werden in weeshuis Den Haag gestopt en nooit meer wat gehoordt.
Marilou Nillesen
bhiczei op 29 mei 2023 om 14:29
Dag Hanna, wat ongelooflijk verdrietig dat dit zo gelopen is, wat een leed moet dat hebben veroorzaakt. Ken je toevallig ook deze site? Daarin word je opa ook genoemd:
Dag Marleen,ja de link van oorlogsbronnen heb ik vaak opgezocht, zeker heel veel leed heeft het veroorzaakt, het was mijn moeder haar vader, ze is opgegroeidt zonder ouders,en tot haar 21ste in weeshuis geplaatst.
