Gezin komt om

J.A.A. Van Kuijk
Rutger van den Broeckelaan 2
5671EB Nuenen.

Ik was in die tijd boerenknecht bij Dorus Swinkels die in het Everse aan de Achtersteeg woonde. Hij woonde daar in de boerderij aan de zuidkant langs de Dekenyhoeve, tegenover Van Schayk.
In mijn notitie De Tweede Wereldoorlog in een klein stukje Meierij, aanwezig in het Rooise heemhuis, schreef ik op pagina 36 en 37 als ooggetuige:

'Op 28 juni 1944 viel te Sint-Oedenrode een duits vliegtuig op de boerderij van Van de Ven aan De Sluitappel (5O 26' 30'' OL, 51O 34' 20,40'' NB), tegenwoordig adres: Sluitappel 15 en 17). Het gezin lag waarschijnlijk in bed. Mechelien (21), Wilhelmina (19) en Antoon (18) waren op slag dood. Moeder wist aan de vlammenzee te ontkomen. Ze liep daarbij zware brandwonden op. De jongste zoon Harrie overleefde de ramp. Dat kwam omdat hij als priesterstudent, niet thuis woonde. Vader was enkele jaren geleden al overleden.
Ik heb gezien dat dit vliegtuig werd aangeschoten. Ik meen dat het laat op de avond was of vroeg in de nacht. We gingen in die tijd 's avonds rond half elf naar bed. Ik had het idee dat ik nog niet lang in bed lag, toen ik hoorde dat het een en ander te doen was in de lucht. Ik stond op en keek door het raam van mijn slaapkamer naar buiten. Dat was het opkamerraam van het huis van Dorus Swinkels. Het raam keek vrijwel uit op het noorden. Ik hoorde en zag een paar korte vuurstoten. Ik meen dat het er maar twee waren. Ik zag ze omdat er vuurspoor munitie tussen zat. Vanuit mijn raam gezien, was het ongeveer in noordelijke of noord-noordoostelijke richting, dus in de richting van de Koevering of iets westelijk daarvan. De vliegtuigen waren niet hoog in de lucht en niet ver van me vandaan. Ik kon dat zien aan de helderheid en aan de visuele snelheid van de kogels met lichtspoor en ik kon dat ook constateren uit de tijd die er zat tussen het zien van de lichtspoormunitie en het horen van het schieten. Ik schat dat de ze maar enkele honderden meters hoog vlogen. Ik kan me niet herinneren dat er een vliegtuig in brand raakte. Even later zag ik links van mij de lucht rood kleuren en concludeerde dat een van de vliegtuigen was neergestort. Ik kon vanuit mijn raam niet zien waar dat ergens was en ik ben ook niet naar buiten gegaan om te kijken.
Het schieten wat ik zag, was niet afkomstig van boordschutters van Geallieerde bommenwerpers. Die vlogen namelijk nooit zo laag. Als we aannemen dat duitse vliegtuigen niet op elkaar hebben schoten, dan moet er dus een Geallieerd jachtvliegtuig bij betrokken zijn geweest.
Ik heb later de ravage gezien. Een groot deel van het vliegtuig was, na het vernielen van de boerderij van Van de Ven, op de straat en aan de andere kant van de weg terechtgekomen. De overburen hadden het geluk dat dit zowat allemaal voorbij de westelijke eindgevel van hun boerderij terechtkwam.
Ik weet vrijwel zeker dat het een tweemotorig vliegtuig was. '

Beste Meneer van Kuijk,

hartelijk dank voor uw aanvulling bij dit verhaal. Het benadrukt des te meer de ramp die dit gezin is overkomen. Doordat u de namen en de leeftijden van de omgekomen gezinsleden wist, maakt het dit verhaal nog treffender.

Nogmaals bedankt en met vriendelijke groeten,

Wat een aandoenlijk verhaal.
Het is inderdaad zo gebeurd.
Een van de boerderijen (nummer 15) is later opnieuw opgebouwd, van de andere weet ik het niet.
Misschien moet ik nog eens in het dorp langs komen!!!

Harrie is toch later pastoor geworden in het dorp? Leeft hij trouwens nog?

M vr groet
MV

Mijn Opa Martien van der Kallen heeft Harrie destijds op de fiets opgehaald uit Damianen klooster en naar de sluitappel gebracht. Uit de verhalen van opa lag een van de piloten tot in de kelder, zo hard was de klap geweest. Opa woonde destijds in de boerderij van van der Kallen en later op sluitappel 13.
Harrie heeft bij mijn weten de rest van zijn leven blijven wonen op de sluitappel (naast de kringloopwinkel) en is pastoor geworden. Hij is een paar geleden overleden. 2013 meen ik.

Bedankt voor je waardevolle aanvulling op dit verhaal, Marc! De toestand waarin je opa en Harrie de getroffen boerderij aantroffen, moet vast een grote schok voor hen zijn geweest.

Fijn dat je ons de herinneringen van je opa wilt vertellen en dat je ook meer weet over het verdere leven van Harrie. Nogmaals bedankt voor je reactie!

Verslag in de archieven:
Toegang 7635 inv. 1090 – 29 juni 1944
Op 28 juni 1944 is een vliegtuig gevallen op de boerderij van de weduwe Th. van de Ven Sluitappel E 38 te Sint-Oedenrode. Gedood werden 3 personen, terwijl de moeder zwaar gewond werd. Het huis benevens de boerderij en een belendend gebouw is totaal verwoest (A - geval).
De burgemeester van Sint-Oedenrode Hoofd van de plaatselijke luchtbeschermingsdienst.

Toegang 7635 inv. 1090 – 19 juli 1944
Registratie Burgerslachtoffers bominslag. De volgende personen van het gezin weduwe Van de Ven geboren Verbruggen, Elisabeth geboren 8 november 1891, zonder beroep wonende Everse E 38 alhier door bominslag werden gedood:
Mechelina Wilhelmina Josephina van de Ven geboren 4 maart 1923
Wilhelmina Antonia van de Ven geboren 14 oktober 1924
Antonius Joseph Oda van de Ven geboren 7 maar 1926 alle te Sint-Oedenrode.
Mevrouw de weduwe van de Ven geboren Verbruggen werd niet gevaarlijk gewond. De sedert 30 maart 1941 in een pensionaat te Sint Michielsgestel opgenomen Henricus Martinus van de Ven geboren 12 april 1928 is het enige in leven gebleven kind van voornoemde weduwe van de Ven. Financiële hulpverlening aan de nagelatene is niet nodig.
De Burgemeester van Sint-Oedenrode Tolhoek

Dank voor deze aanvulling, Willie. Het zijn dan wel 'kille cijfers', het blijven verschrikkelijk aangrijpende gegevens om te lezen.