In 1882 richt de protestantse burgemeester Groen de fanfare Caecilia op. De kersverse fanfare wordt gesponsord door de leden van sociëteit De Doelen, maar tegengewerkt door de pastoor. Want het “Sint” ontbreekt in de naam en daarom zou deze “goddeloze” fanfare eigenlijk niet mogen bestaan.
Het kerkelijke alternatief komt pas in 1900, in de vorm van de harmonie Gaudete in Domino. Pastoor Sengers zet de leden van Caecilia zwaar onder druk om over te stappen naar de nieuwe vereniging. Niet iedereen durft zich zomaar tegen de pastoor te verzetten en Caecilia lijdt dan ook behoorlijk ledenverlies.
De fanfare verkeert een paar jaar echt in de problemen. In 1902 merkt de Commissaris van de Koningin daarover op: “de harmonie wordt in het leven gehouden door den eenigen zoon van wijlen burgemeester Groen, een jonge man, gehuwd, drie kinderen, die nogal geld heeft en niet heel veel verstand.”
Gelukkig krijgt Caecilia in 1905 de beschikking over een eigen concertzaal, ingericht op de verdieping van een nieuw gebouwd woonhuis aan de Grotestraat. Ook het toneelgezelschap van de fanfare treedt daar op. Twee jaar later vierde men het 25-jarig jubileum met veel enthousiasme.
Na de oorlog lijkt er een toenadering mogelijk tussen Caecilia en Gaudete, zij het niet muzikaal. In september 1945 treden de toneelgroepen van Caecilia, Gaudete en voetbalclub JVC samen op, met veel succes. Om verder te gaan stelt Gaudete echter als voorwaarde dat het samenwerkingsverband een R.K. vereniging moet worden, waarin dus geen plaats meer is voor vrouwen. Onbespreekbaar voor Caecilia en JVC! En zo gaat ieder zijns weegs.
Uit Gaudete komen na 1950 allerlei muziekensembles voort, zoals de Cultivators (later de Notenkrakers), de DAKkapel, de Hofkapel en Calyptus. Caecilia gaat in 1994 samen met harmonie Irene uit Beers.
Het kerkelijke alternatief komt pas in 1900, in de vorm van de harmonie Gaudete in Domino. Pastoor Sengers zet de leden van Caecilia zwaar onder druk om over te stappen naar de nieuwe vereniging. Niet iedereen durft zich zomaar tegen de pastoor te verzetten en Caecilia lijdt dan ook behoorlijk ledenverlies.
Gelukkig krijgt Caecilia in 1905 de beschikking over een eigen concertzaal, ingericht op de verdieping van een nieuw gebouwd woonhuis aan de Grotestraat. Ook het toneelgezelschap van de fanfare treedt daar op. Twee jaar later vierde men het 25-jarig jubileum met veel enthousiasme.
