Als oud-Boekelnaar (ik woon nu in Veghel) heb ik deze spiegel gemaakt voor de kunstexpositie die in het kader van Boekel 700 in Nia Domo gehouden is, met werk van (oud) Boekelnaren. Allemaal goeie mensen, maar over sommigen valt meer te vertellen.
Op de eerste rij, de achtste foto van links, staat 'mister' Nikkelen, hier als prins Carnaval (d'n eerste prins van Boekel). Ik zal 'n jaar of vier zijn geweest toen ik door 'n iets oudere buurjongen op sleeptouw werd genomen naar z'n ome Renier die in de Wilhelminastraat woonde.
Voor mij onbekend terrein, wat heel erg vervelend werd toen ik (zonder kwade bedoelingen) midden in de Wilhelminastaat werd achtergelaten. Gerard was naar huis geglipt. Meester Wim Nikkelen die 'n paar huizen verder woonde, merkte dat jankende jong op en nam me al jankend achter op de fiets, om als 'n echte dorpsomroeper half Boekel door te fietsen en al roepend te vragen of iemand deze jongen kende.
'Jááá!', riep Dina de Bie: "Des Maarten, van Harrie en Marietje van Lankvelt". En nogal wiedes des ze dè wis, want het was haar zoon die me mee had genomen!
Op de vierde rij, vijfde foto van links en op de vijfde rij, de laatste foto: dat zijn Drika en Grad Raaijmakers uit de Meester van Hoofdstraat.
Ik had 'n vriendje met oudere broers en zusters, samen het grote gezin van Grad en Drika Raaijmakers. Daar hadden ze iets wat wij thuis niet hadden, een televisie! Die was bij elkaar gespaard door de oudere kinderen.
Voor mij en m'n broer was het de gewoonste zaak van de wereld, dat wij daar - liggend onder de lange keukentafel - naar Swiebertje keken, terwijl het gezin Raaijmakers zittend op twee lange banken aan de avonddis zat. Moeder hield er strak de hand aan dat er gegeten werd en niet naar de tv gekeken.
Ik denk dat er gemord is en dat Drika ons op 'n gegeven moment kotsbeu was, want ik kan me niet herinneren dat we daar vaak gelegen hebben.
Nog 'n anekdote van recentere datum. Uiteraard ook over iemand op de spiegel!
Het zal eind jaren '80 geweest zijn dat ik op 'n zondagmiddag 'n tienerstel in m'n auto meenam, dat net buiten het centrum van Boekel stond te liften. Ze wilden naar de disco in Veghel. Geen probleem!
Uiteraard vroeg ik wat ze zo deden in het dagelijks leven….. "Ik fiets!" zei het meisje….
"Nogal wiedes," dacht ik: "...Ik fiets ook!" Daar waren we dus snel mee klaar …totdat ik haar 'n klein jaar later op tv zag, net aangekomen vanuit Tokyo, waar ze wereldkampioen was geworden…..
laura
zei op 3 maart 2014 om 22:00
Heel erg leuk om zulke oude verhalen te kunnen lezen. Daarom heb ik gisteren een Facebook account aan gemaakt en die kun je vinden op ... Je komt uit Boekel als... Het is de bedoeling van deze pagina dat er héél veel van zulke mooie verhalen op komen te staan. Mag ik deze foto gebruiken voor je komt uit boekel als....?
Annemarie van Geloven namens BHIC
bhiczei op 4 maart 2014 om 10:17
Beste Laura, leuk om te lezen dat je enthousiast bent! Ik zal achter de schermen Maarten van Lankvelt vragen of je zijn foto mag gebruiken voor facebook.
Trudy bolwerk
zei op 27 april 2014 om 18:26
Niet Drika, maar Bertha en Grard Raijmakers uit de Mr.v. Hooffstraat
zijn de mensen op de foto. In mijn herinnering waren er altijd kinderen uit de buurt tv kijken tijdens het kinderuurtje. Dat deze door oudere kinderen gekocht zou zijn is niet waar.Ik ben er zelf een van.
P.S. De spiegel is fantastisch!
maarten van lankvelt
zei op 28 april 2014 om 11:03
Allereerst bedankt voor het compliment.
Het is allemaal al zo lang geleden, en dan ga je dingen door elkaar halen. Waar ik afgelopen week wel aan moest denken was aan de muziekcollectie van jullie Peter. Hij stond in de krant omdat hij geridderd is. Jullie Gerrit 'smokkelde' weleens singletjes naar ons thuis mee, die we dan afdraaide. Zo ben ik thuis geraakt in de 'betere' popmuziek. Moet als ik 'Your Move' van 'Yes' hoor nog regelmatig denken aan de begrafenis van jullie Huub.
Groet,
Maarten van Lankvelt
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 19 februari 2015 om 13:15
Ja, Maarten toeval of niet maar die gebeurtenis uit onze vroege jeugd staat me ook nog bij, maar dan wel uit mijn 'point-of-view'. Ik was jouw n.l ook kwijt en na 'n keer door de wilhelminastraat gelopen te hebben dacht ik; misschien is ie al naar huis. Dus ik vlug door 't pad langs 't kerkhof * , over 't grasveld ervoor, door jullie lange tuin naar jullie. Geen Maarten te bekennen. Ik weer terug naar de Wilhelminastraat. Ik weet nog dat de straatlampen al aan gingen
en de lucht richting Erp rood kleurde en dat ik licht in paniek was en door de straat roepen durfde ik niet. Toen ik uit eindelijk thuis kwam en 't verhaal opgewonde aan m'n moeder vertelde, stelde ze me gerust want ze had Maarten naar huis gebracht zien worden. Het moet zo rond eind jaren 50 misschien 1960 afgespeeld hebben. Ja , kleine gebeurtenis zou je zeggen maar voor kinderen als wij, in die tijd, die amper verder kwamen dan school, kerk en 'n straat verder bij Oma en in dit geval bij 'n oom & tante, 'n grote gebeurtenis die ook 'n diepe indruk heeft achtergelaten, dat blijkt.
* = waarschijnlijk enigste paadje in Boekel wat er nog uit onze kinderjaren over is.
