Toon Kroon was 14 jaar oud toen hij in oktober 1944 samen met zijn vader Henk, moeder Gonda en de andere kinderen Kroon in de schuilkelder zat in de omgeving van de Gruttostraat in Den Bosch. Terwijl de flink granaten afschoot op de Duitse vijand, ging het mis. Omdat er brand zou zijn in de woning van familie Kroon, snelde vader vanuit de schuilkelder in paniek naar zijn huis, in de haast zijn huissleutels vergetend. Toon schoot er achteraan. En weer kwamen er granaten. „Liggen”, beval vader. En hij dook bovenop Toon om hem te beschermen tegen het oorlogsgeweld.
Maar het kwaad was al gedaan. Zowel Henk als Toon werden door granaatscherven geraakt. Vader kreeg een aantal granaatstukken in zijn knie, Toon nog veel meer scherven in zijn hele lijf. Hij heeft na al die jaren nog steeds een stukje granaat in zijn rug zitten. „Maar dat kan geen kwaad meer, gelukkig. Alleen gaat bij de beveiligingspoortjes op het vliegveld het alarm ervan loeien.” Toon beleeft het alsof het gisteren is gebeurd, als hij er weer over praat.
Soldaat Bill (William) Allen van de 53steWelsh Division schoot Kroon te hulp. Hij bracht de gewonde jonge Bosschenaar en zijn vader naar een hulppost. „Uiteindelijk kwam ik in Eindhoven in het ziekenhuis te liggen. Negen maanden moest ik er blijven en mijn vader vier maanden. Ze hebben allerlei granaatstukken uit mijn lijf gehaald.” Hij toont zijn been, waar nog steeds een flinke jaap als litteken is achtergebleven. Toon en vader Henk overleefden de beschietingen. 
„Vader en ik hebben de bevrijding van Den Bosch niet meegemaakt; toen lagen we in het ziekenhuis.”
Vele jaren na de oorlog bleek ineens dat Bill Allen (nu 92) op zoek was naar Toon. „We hebben elkaar wonderwel weer ontmoet en ik ben in 2006 ook inWales bij hem op bezoek geweest. Héél bijzonder was dat.We hebben hem een horloge cadeau gedaan en voor zijn vrouw een gouden ketting gekocht.Wel jammer dat ik geen Engels spreek. Ik kom niet verder dan ‘yes’ en ‘no’. Maar er was een tolk bij. Dat scheelt een beetje. Toch zou je het liefst zelf van alles willen vertellen.”
Heel lang na de oorlog werd Kroon door keuringsartsen erkend als oorlogsslachtoffer, terwijl hij gewoon al die jaren had doorgewerkt. Als blijvend aandenken aan zijn ziekenhuistijd bewaart Toon in een petrischaaltje met deksel een van de granaatscherven die de doktoren uit zijn lichaam haalde.
Brabants Dagblad dinsdag 21 oktober 2014 | 26-27
