Toen ik in 1961 ging ik in Boxtel werken en daarna ook wonen was alles nieuw behalve de Dommel, die kende ik al heel lang. Geboren in Eindhoven, bijna in de Dommel, gaf dat een welkom thuisgevoel.
Rondom de Schimmelse Watermolen in het Eindhovense Woensel, dat was in mijn jeugd ons speelterrein. In het huis met de trapgevel woonde de molenaarsknecht Willem Bogers. De watermolen werd gebruikt om boekweit, olie en granen te malen. Altijd zaten wij onder de watermolen te rotzooien of stonden op de Woenselse brug in het water te sprieten. De Woenselse brug vormde de grens tussen Tongelre en Woensel. In vrijwel een haakse bocht van dit zwarte pad lag de sluis van de Woenselse Watermolen. Met donderend geraas stortte zich daar het water omlaag in een zijarm van de Dommel.
Bloemenhandel in de Boxtelse Watermolen (foto: BHIC / Henk Buijks, 2012)
Op zoek naar ook een watermolen in Boxtel was het wel even slikken. Het enige dat ik trof was een door storm zodanig zwaar beschadigde watermolen, dat wat ervan over was gebleven in 1973 is verbouwd tot bloemenhuis door Chef. Maar de Zwaansche Brug met zijn mooie dikke bomen aan de oever maakte veel goed en natuurlijk de vergezichten bij het Scheepke.
De Dommel is altijd een deel van mijn leven geweest. Er ging geen dag voorbij of er werd bij ons thuis over de Dommel gesproken. "Wat stinkt die Dommel, wat staat de Dommel laag, de Dommel stroomt over." Van oorsprong komt de Dommel uit België. Het zwemmen heb ik geleerd in de Kleine Dommel die liep tussen Nuenen en Eindhoven. Het zwemdiploma werd afgenomen door mijn oudste broer. "Hij zwemt net als een hond moeder, maar ge hoeft niet meer bang te zijn dat hij verzuipt."
Ik dwaal in mijn verhaal behoorlijk af maar daar moet je maar aan wennen, dat zal ik wel vaker doen. De Dommel is nu helder en mooi zuiver met kolken en versnelde stromen. Maar dat is wel eens anders geweest. Vlak na de oorlog was het in Eindhoven een open riool. De open dagen van het Waterschap van vorig jaar [2014, redactie] gaven een duidelijk beeld van de Dommel en wat er gaande is. Als je bedenkt dat in zijtakken van die Dommel stekelbaarsjes en salamanders zitten, daar word je toch echt vrolijk van.
Vaak sta ik met mijn duiven te trainen op het land van boer Van der Meijden aan de Dommel. Ik kijk dan met plezier naar het Waterschapsgebouw waar belangrijk werk wordt verricht voor het behoud van onze Dommel. 'De Dommel stilte en rust', met in de verte de A2 met al zijn rumoer. Nu woon ik alweer bijna twintig jaar met plezier aan de Dommel, kijkend op de achterkant van het nieuwe gebouw van het Sint Lucas aan de Burgakker. Ik zou zeggen, kom genieten. Misschien zie je dan ook de zeldzame gaffellibel of zwemt er een beekprik voorbij.
