Als de geel-groene spijkerzak leeg was, had Vader er tientallen bestemmingen voor. Zo werd het karton gebruikt om er sjablonen van te maken voor de handgreep van een handzaag of de staf van Sinterklaas. Zelfs de mijter van Sinterklaas was gemaakt van een lege spijkerzak.
Van het strokarton maakte Vader voor mij een vlieger, zonder gebruik van lijm; de vliegerlatjes werden via insnijdingen in het karton geschoven. Ook werd het gebruikt om er de looproute op te tekenen als we eropuit werden gestuurd om bij een klant iets op te halen of te brengen.
Ook voor het overtrekken van onderdelen van de kast voor een Friese staartklok (bij Dorus van de Logt Bitswijk) gebruikte Vader dit karton.
Bij het karrenmaken kwamen de spijkerzakken eveneens van pas: nadat de karwielen verwijderd waren, werd de karbak gekanteld en werd een complete spijkerzak over de vette aseinden geschoven. Zo’n spijkerzak is gemaakt van 0,6 mm dik, groen-geel strokarton in vier lagen. Een uitgeslagen kartonvel meet 0,42 x 1,46 meter.
De inhoud van een spijkerzak noemen we spijkers, maar de juiste benaming is draadnagels. Spijkers, zoals die bij de Kruisiging werden gebruikt, worden gesmeed. Daarom sloot de dorpssmid van Son op Goede Vrijdag zijn smederij, als blijk van medeleven. Op buurtschap Esdonk in Gemert wordt de Spijker Lieve Heer vereerd; hier kun je offeren met roestige spijkers.
Tijdens een natuurwandeling in Zuid-Limburg bleef onze groep bij een wegkruis staan en vroeg de gids: weet iemand welke Lieve Heer dit is? Ik zeg: “de Goede”. Want bij de Verkeerde Lieve Heer rust het hoofd op de linkerschouder. De gids vroeg verder of iemand wist of het een Belgische dan wel een Nederlandse Lieve Heer was? Niemand kon die vraag beantwoorden, dus moest hijzelf het antwoord geven: een Belgische, want hier is voor iedere voet een spijker gebruikt (de zuinige Nederlander gebruikt daar één spijker voor).
Bij een bezoek aan de abdijwinkel van het klooster Trappistinnen in Arnhem zag ik een Verkeerde Lieve Heer aan de muur hangen. Toen ik er met de aanwezige zuster over sprak, werd zij boos.
In 2001 bracht René Bastiaanse in het tv-programma De wandeling een bezoek aan de Bergeykse Dijk, een grensoverschrijdend natuurgebied Hageven-Plateaux. Aan deze dijk staat een bekende Verkeerde Lieve Heer, René vertelde over de houding. Een wandeling langs dit kruisbeeld heet “Het Verkeerde Lieve Heer wandelpad”.
In hetzelfde jaar bezochten wij tijdens onze studiereis naar Oostenrijk diverse kerkhoven en zagen op verschillende zerken het besproken Christuscorpus. Voor het schrijven van dit verhaal bezocht ik juli 2012 nogmaals dit gebied. Bij de receptie wees men mij op de afwezigheid van het corpus. De man vertelde dat het van de kruisbalk gevallen was, dus ik zeg: dat klopt niet. Christus is toch van het kruis genómen?
De spijkers uit 1847 bleken doorgeroest te zijn, het corpus lag voor restauratie voorlopig in de kast opgeslagen. Ik maakte er een foto van, nadat ik het op de tegelvloer had gelegd.
De Spijkerzak, wie kent die tegenwoordig nog, de oudere denken aan de geelgroene kartonnen verpakking in de winkel of bij de timmerman, de hedendaagse man denkt aan het heuptasje gevuld met spijkers.
Maar ook dat heuptasje heeft al weer bijna afgedaan, wie spijkert er tegenwoordig, alles wordt met kruiskop schroeven en een accuboormachine gemonteerd, maar even snel ook weer gedemonteerd.
Theo van den Elzen Schaijk
zei op 10 maart 2013 om 16:35
Het sluiten van de smederij was op meerdere plaatsen een gebruik.
Ook 't Smidje van de Peel (H. Kremers Odiliapeel) sloot op goede vrijdag de smederij.
Hij had dan schoonmaak en om den duvel er uit te jagen.
Theo van den Elzen Schaijk
zei op 10 maart 2013 om 16:49
Ik kan het vet verhaal over de zuinige Nederlander nog erger maken.
De Germanen kenden ook de kruisiging, van wie ze het geleerd hebben weet ik niet.
De Germaanse manier was veel pijnlijker.
Ze bonden alleen de armen vast in gestrekte toestand en lieten daaraan het lichaam hangen.
Op deze manier werden langzaam de spieren en pezen van de bovenarmen en borskas uitgerekt tot scheurens toe.
Het was de meest pijnlijke manier.
Rini de Groot
zei op 24 oktober 2013 om 20:54
De benaming “Spijkerzak” heeft een nieuwe betekenis gekregen. Was het vroeger de spijkerverpakking, nu is het een soort heuptasje om de voorraad spijkers, Kruis- of Torx schroeven, nodig bij het karwei, in op te bergen.
Rini de Groot.
zei op 18 april 2014 om 08:03
Goede Vrijdag en de Kruisweg.
Maria Ten Hemelopneming 15 augustus voelde we in de jaren ’70 nog als een zondag in België werd deze dag nog gevierd en bezochten Scherpenheuvel.
De Plechtige H. Mis werd door de Mgr. Gijsen gecelebreerd in zijn predicatie vroeg hij vooral te bidden voor de ‘Heiden’ in Nederland !
Jo Gijsen, afgelopen week in het nieuws, vele gelovige hebben door zijn “optreden” de kerk verlaten.
Een positieve opmerking over de persoon. Tijdens een natuur wandeling in de omgeving van Gulpen brachten we ook een bezoek aan het kerkje van Wahlwiller.
De gids vertelde over de geplaatste Kruisweg van kunstenaar Aad de Haas. Deze zorgde voor een enorme commotie die de leiding van de katholieke kerk tot op het bot verdeelde. En er uiteindelijk zelfs toe leidde dat de kruisweg op last van het bisdom en Rome uit de kerk verwijderd moest worden. Het zou nog jaren duren voordat erkend werd dat Aad de Haas een waar meesterwerk had afgeleverd
De omstreden kruisweg werd toch door toedoen van Jo Gijsen weer terug geplaatst.
Rini.
zei op 10 november 2017 om 07:26
Tijdens de kermisdagen jaren vijftig zag ik midden in het dorp aan de straatzijde voor de smederij in Erp een omgekeerde kar liggen zonder de nodige bescherming van de zwartvettige aseinden.
Rini de Groot.
zei op 10 december 2020 om 20:22
De Spijkerlieve Heer heeft ons Moeke vele malen bezocht, om toch van haar tandpijn verlost te worden.
Van het strokarton maakte Vader voor mij een vlieger, zonder gebruik van lijm; de vliegerlatjes werden via insnijdingen in het karton geschoven. Ook werd het gebruikt om er de looproute op te tekenen als we eropuit werden gestuurd om bij een klant iets op te halen of te brengen.
Bij het karrenmaken kwamen de spijkerzakken eveneens van pas: nadat de karwielen verwijderd waren, werd de karbak gekanteld en werd een complete spijkerzak over de vette aseinden geschoven. Zo’n spijkerzak is gemaakt van 0,6 mm dik, groen-geel strokarton in vier lagen. Een uitgeslagen kartonvel meet 0,42 x 1,46 meter. 
Tijdens een natuurwandeling in Zuid-Limburg bleef onze groep bij een wegkruis staan en vroeg de gids: weet iemand welke Lieve Heer dit is? Ik zeg: “de Goede”. Want bij de Verkeerde Lieve Heer rust het hoofd op de linkerschouder. De gids vroeg verder of iemand wist of het een Belgische dan wel een Nederlandse Lieve Heer was? Niemand kon die vraag beantwoorden, dus moest hijzelf het antwoord geven: een Belgische, want hier is voor iedere voet een spijker gebruikt (de zuinige Nederlander gebruikt daar één spijker voor). 
