Herta fietsenfabriek in Tilburg

Mensen konden op afbetaling een fiets kopen.  Mijn moeder, een van de 9 kinderen, ging uiteraard op de fiets, de  klanten langs om die afbetaling van 1 gulden per week of maand (?) op te halen.

Mijn opa was misschien wel een van de eersten die invalidewagens op maat maakte.

Een oudere zus van mijn moeder  werkte ook in de zaak en had onder andere als taak had om de rijwielen te biezen (trekken van goudkleurige lijnen). Zij mocht destijds, evenals haar broers, haar rijbewijs halen.

Reclamefoto van de rijwielfabriek, waarop 6 van de 9 kinderen staan

De rijwielwinkel, met een zwarte kever (Volkswagen) geparkeerd voor een aangrenzend pakhuis. Onbekend is of deze zwarte kever toebehoorde aan mijn opa Frans Donders, maar het zou goed kunnen. Hij had twee nummerbewijzen: N-1033 en N-61305.

Na de oorlog speelden wij vaak op de lange, stenen toerit naar de grote werkplaats, die achter de winkel en het woonhuis lag. Wij probeerden de ter reparatie aangeboden drie- of vierwielers uit en controleerden de bakkerskarren van Smarius op eventuele achtergebleven koeken en dergelijke.

De rijwielwinkel, met een benzinepomp er voor. Dat duidt er op dat er ook gemotoriseerde voertuigen gerepareerd werden.