Een vergeten monument, noemt historisch onderzoeker Marius van Loon het ‘Damke van Mie Pol’ in Waalwijk. Oudere Waalwijkers weten zich dat ‘Damke’ nog heel goed te herinneren. De poort van het Damke is nog te zien aan de Grotestraat, naast het pand met huisnummer 220.
Samen met huisnummer 218 behoorde dit pand eens tot het Waalwijkse klooster Nazareth. Er is weinig bouwkundig onderzoek gedaan naar het Damke, terwijl het een van de oudste monumenten van Waalwijk is.
Aan de voorkant is het pand deels verminkt door het aanbrengen van een moderne gevel. Nadat het klooster Nazareth was ommuurd (dat moet zijn gebeurd vóór 1485), moesten er ook toegangen tot het klooster komen.
Het Damke werd een van deze toegangen en werd aangeduid als ‘de kleine poort’. Over en naast deze toegang werd een pand gebouwd, nu de huisnummers 218-220.
Dit gebouw en dus ook het Damke was de verbindende schakel tussen het ommuurde klooster en de buitenwereld. Pachters leverden hier een deel van de opbrengst van hun land af.
A,M,S,. Coppens de Ruijter
zei op 28 juni 2020 om 16:59
Mie Pol woonde daar met een groot huisgezin. Zoal in die tijd jaren 30 waren de mensen arm en grote gezinnen hadden niet veel te eten. Mijn vader "Keesje de Ruijter"ging Mie Pol vaak eten brengen wat over was van hun cafe Kees de Ruijter aan de markt. Hij vertelde deze verhalen dan weer in zijn cafe aan de Grotestraat 147, wat hij later met mijn moeder begon. En zo ging de overlevering van deze markante mevrouw Mie Pol verder.
Marilou Nillesen
bhiczei op 29 juni 2020 om 08:37
Bedankt voor deze mooie aanvulling, A.M.S. Coppens-de Ruijter. Goed te lezen dat mensen als Mie Pol op steun van enkele mensen mocht rekenen. En precies wat u zegt, door de verhalen gaat haar overlevering verder. Dank voor uw bijdrage!
Samen met huisnummer 218 behoorde dit pand eens tot het Waalwijkse klooster Nazareth. Er is weinig bouwkundig onderzoek gedaan naar het Damke, terwijl het een van de oudste monumenten van Waalwijk is.
