Om met dat laatste te beginnen: zowel in Herpen als in Overlangel zorgde de clerus er in de late 19e eeuw voor dat de plaatselijke gilden werden opgeheven. De teeravonden in de herbergen – en in Overlangel waren daar tot overmaat van ramp ook nog vrouwen bij – waren de pastoors een doorn in het oog.
Duidelijk is die clericale voorkeur voor het scheiden der sexen te zien aan de toneeluitvoeringen door de Zang- en Toneelvereniging Wilhelmina. In januari 1913 bijvoorbeeld gaf “Wilhelmina” een (volgens de krant) schitterend-geslaagde uitvoering van het drama “Kroonprins en Martelaar” in historische kostuums. En wel op de woensdagavond voor de dames en op de donderdagavond voor de heren.
Zo ging het ook met de opvoering van het blijspel “Een paard op zolder”. Deze uitvoeringen vonden allemaal plaats in café Bogaerts, nu ’t Centrum. Toneelgroep Wilhelmina heeft bestaan tot aan de Eerste Wereldoorlog.
In 1922 was er een nieuwe groep opgericht. De repetities en uitvoeringen vonden plaats in de oude school achter het raadhuis, daar waar nu het parkeerterrein tegenover café ’t Centrum is.
In 1929 kwam pastoor Verkuijl naar Herpen. Hij liet in 1934 het parochiehuis bouwen op de plaats van de school van Willem Busch. Vervolgens richtte deze geestelijke de Gezellenvereniging (een soort jeugdvereniging) op. Binnen deze Gezellenvereniging ontstond een toneelclubje, “De Ghesellen vanden Spele”, die hun stukken in het parochiehuis opvoerden. Zo kon de pastoor er tenminste een oogje op houden!
De “Ghesellen” hebben het in de jaren ’60 als gevolg van de invloed van de tv even moeilijk gehad. In 1974 zijn ze heropgericht. Bekend is het verhaal van de speler die zo zenuwachtig was, dat hij een half uur te vroeg opkwam met de enige regel tekst die hij had: “Sergeant, de paarden zijn gevoederd, wanneer wenst u te vertrekken?” Met als resultaat natuurlijk dat iedereen zijn of haar tekst kwijt was.
De invloed van de kerk was ook duidelijk aanwezig bij de muziekbeoefening. Zingen kon natuurlijk op de eerste plaats in de kerk. Het Overlangels kerkkoor was al in de 19e eeuw beroemd. Nard Bongaars, ook wel Nard de Snijder genoemd, was er behalve koster ook koorzanger en organist.
In Herpen werd vanuit het kerkkoor in 1931 de aanzet gegeven tot de oprichting van de harmonie (later: fanfare). Pastoor Verkuijl was ook hier de grote animator én controleur, want hij was de eerste dirigent en instructeur. Vanaf 1946 kreeg de pastoor in rector Verhooff van het Henricusgesticht er een muzikale steun en toeverlaat bij: zang- en muzieklessen op vele instrumenten, organist, dirigent gemengd koor. Daarnaast regelde de rector in het parochiehuis ook de bibliotheek en de vertoning van films voor de jeugd.
In 1960 werd, eveneens mede dankzij Verhooff, de damesdrumband opgericht. De krant kon het niet duidelijker zeggen: “door pastoor Van Vugt en rector Verhoof werd er bij de dames op aangedrongen om vooral steeds de instructies van de heer Van Thiel (de instructeur uit Oss) op te volgen, en als men tot een taakverdeling komt, zonder morren de trom en de plaats in te nemen welke de instructeur aanwijst.”
De Herpense fanfare was daarmee compleet en kon als brassband later veel successen boeken. Die successen bleven evenmin uit voor de verschillende koren uit Herpen en Overlangel.
