De Tilburgse communiteit van de Kapucijnen werd gesticht in 1879. Het klooster aan de Korvelseweg 165, hoek Paterstraat, is gebouwd in de sobere stijl die kapucijnen eigen is. Broeder Valenus van Deurne (H. van den Mortel) was de architect en opzichter. De eerste steenlegging dateert van 24 februari 1880.
In 1882 namen de kapucijnen het klooster in gebruik.
Broeder Felix van Dennenburg voegde in 1937 een etage toe, waarvoor de oude kap werd opgevijzeld. Bij de grote renovatie van 1983 door architect A. Kohlmann werden de kloostercellen aangepast, de monumentwaarden zijn gerespecteerd. Tussen 2006 en 2008 is de kerk gerestaureerd. Het klooster werd vanaf 1991 bestemd voor de verzorging en verpleging van kapucijnen.
Interieur van de kerk (Foto: collectie BHIC, nr. PNB001065357)
Het complex is in de traditionele trant van de kapucijner kloosters gebouwd. Het gebouw heeft drie verdiepingen en een carrévormige plattegrond, waarvan een der zijden wordt ingenomen door de kloosterkerk. De gevels zijn opgetrokken uit rode Belgische baksteen, met als enige decoratie een muizentandlijst onder de dakgoot. De sober gedetailleerde eenbeukige kerk heeft een rijkere voorgevel.
Vanouds liggen in de pandhof de overleden broeders en paters begraven. De bijbehorende ommuurde moestuin en boomgaard is thans omgevormd tot park met hoge coniferen. Een oude beukenlaan uit de tijd van aanleg herinnert nog aan de oorspronkelijke opzet.
In het gebouw van de vroegere missieprocuur op dit adres is sinds juli 2018 de custodie, het bestuurscentrum van de Nederlandse kapucijnen, gevestigd.
Foto: collectie BHIC, nr. PNB001065358
Bronnen
Jan Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant. Alphen a/d Maas, 2010.
Hier woonde wij vlak bij op de korvelseweg en als wij op ons plat dak stonden keken wij uit op klooster. Ook gingen wij altijd daar naar de kerk mijn oma had een vaste plaats gekocht (moest je vroeger voor BETALEN) met kerst gingen wij snachts naar de nachtmis ,(mis net 3 heren) en de kerk zat ramvol heel veel moesten ook staan of brachten een eigen stoeltje mee . De mis duurde 3 uur voor ons als kind was dat eindeloos lang . Ook gingen we rolschaatsen voor de kerk en spaarde er zilver papier die we daar dan naar toebrachten dan kreeg je n snoepje . Ook werden we van het plein afgestuurd als er iets te doen was in de kerk en wij luidruchtig aan het rolschaatsen waren.
Mariët Bruggeman
bhiczei op 28 september 2018 om 15:13
Bedankt Conny, voor je reactie.
Een mis met drie heren die ook nog eens drie uur duurde; dat is zeker voor kinderen wel erg lang. :) De missen op gewone zondagen duurden hopelijk toch een stuk minder lang ?
Carien Roozekrans-Kuijpers
zei op 27 december 2022 om 11:51
Een mis met 3 heren is geweldig natuurlijk. Een kerk vol broeders en zusters dankbaar om daar voor te mogen zingen als koor. Maar 3 uur lang is verkeerd ingeschat dan kan niet, dan komen er weinig parochianen. Een groot uur is prima.
Harrie Meijers
zei op 12 april 2023 om 05:06
Begin jaren 60 leerde ik als 12 jarige leerde ik bij de zusters in de Poirterstraat (6) voor misdienaar. Toen ik daarmee klaar was, werd ik door Pater Octavianis getest en goed gevonden. Hij begeleidde de groep misdienaars en stelde elke week een rooster op. Op één dag werden meerdere missen gedaan, want in die tijd moest elke tot priester gewijde pater een mis opdragen. Ik denk dat ik van de volgende 6 jaren bijna een boek kan schrijven. Gelukkig heb ik zelf nooit een van drie uur meegemaakt. Leuk te ontdekken dat dit klooster nog open is.
