Mgr. Diepen, die geen concurrentie wilde, stond slechts voor drie jaar een seminarie toe. Haast was er niet bij, maar pastoor Van der Kant wees in 1935 op een nieuwe kans voor de maristen. Met behulp van het ‘Comité van Actie tot het verkrijgen van een kerk’, werd na nogal wat onderhandelingen tot de bouw van een kerk en pastorie besloten. Men wilde een architect uit de ‘school van A. Kropholler’ en benoemde B.J. Koldewey uit Voorburg.
De maristen vestigden zich in 1937 in de pastorie in Deuteren, die kerkrechtelijk de status van een klooster had. Een ‘domus formata’ met minimaal zes kloosterlingen. Ze namen de pastorale zorg op zich voor de Sint-Annaparochie.
Foto: J. Smits, 2009
In 1954 herbouwde B.J. Koldewey kerk en klokkentoren, die in de Tweede Wereldoorlog ernstig beschadigd waren. In 1966 maakten uitbreidingsplannen van de gemeente ‘s-Hertogenbosch in Deuteren herziening van de parochie-indeling noodzakelijk. De kerk van Koldewey moest worden gesloopt en het bisdom bouwde een noodkerk, die in 1964 werd ingezegend en in 1970 weer is gesloopt.
Architect H. Koldewey, zoon van B.J. Koldewey, ontwierp met zijn assistent architect Oomen een nieuwe zaalkerk met plat dak, die 8 januari 1972 officieel in gebruik werd genomen. Bij een verdere uitbreiding van de wijk Deuteren kon de pastorie worden gehandhaafd. Het Willem-Alexanderziekenhuis nam het gebouw later over. Het werd achtereenvolgens gebruikt door de rijkspolitie, door studenten van de Hogere Agrarische School (HAS) en het Bossche ziekenhuis.
De communiteit van de paters is in 1965 opgeheven. Na de verhuizing naar de nieuwe kerk van 1972 is geen nieuwe pastorie gebouwd. De parochie had twee rijtjeshuizen in bezit (Jan van Riebeecksingel 3 en 5), die doorgebroken waren. Daar woonden de maristen van 1972 tot 2000. Later werd dit huis in gebruik genomen voor huisvesting van jongeren.
Ken je nog paters Maristen, die in de parochie werkten? Vertel dan hieronder je verhaal.
Bron: J. Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant, Alphen aan de Maas, 2010.
