Het raadhuis van Boekel

Voor de directe, dagelijkse uitvoering had het dorp Boekel nog een soort eigen bestuur, het zogenaamde corpus. Dat bestond uit acht personen, gekozen door en uit de grondeigenaars in het dorp, de naburen. Die acht mensen waren de twee schepenen (die dus zitting hadden in het Heikantsgericht), twee borgemeesters (voor de financiën en de belastinginning), twee armmeesters en twee kerkmeesters.

Vergaderen deed men vermoedelijk in de herberg: van een raadhuis was in ieder geval geen sprake. In die situatie kwam ook geen verandering toen Boekel in 1814 een zelfstandige gemeente werd met een direct gekozen gemeenteraad en een college van burgemeester en wethouders. Een echt gemeentehuis was toen nog niet zo hard nodig met een ambtelijk apparaat dat zich tot in de 20e eeuw beperkte tot een secretaris, een gemeente-ontvanger en een veldwachter. Tot en met 1848 kon men het simpelweg af met een kamer in het huis van de burgemeester. Daarvoor werd dan een jaarlijkse huur van ƒ 20,- betaald.

Aan die situatie kwam een einde op aandringen van Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant. Die vonden dat ook Boekel toe was aan een eigen raadhuis. Timmerman Godefridus Meulensteen uit Dinther bouwde het nieuwe raadhuis in het najaar van 1847 en het voorjaar van 1848. Door het in deze periode te doen, konden de Boekelnaren zelf voor de aanvoer van materialen zorgen. Dat scheelde weer in de kosten.

Dit eerste raadhuis werd overigens niet alleen door het gemeentebestuur gebruikt. In de kelder werd de botermarkt gehouden.

In de 20e eeuw werd dit gemeentehuisje als gevolg van het groeiende gemeentelijke takenpakket (en dus een uitdijend ambtelijk apparaat) te klein. In 1931 kwam op de plaats van het oude raadhuis een nieuw gebouw. Dit gemeentehuis van 1931 werd in 1971 grondig verbouwd en uitgebreid. In 2004 ging de nieuwbouw van 1971 weer tegen de vlakte en werd hetpand uit 1931 gerenoveerd en voor representatie ingericht. De ambtenaren kregen een nieuw gemeentekantoor.