In 1872 besloten de geërfden van de polder Boschveld en May tot verbetering van de waterhuishouding door middel van een stoomgemaal. De kostenraming van ingenieur Nierstrasz beliep 74.000 gulden. Maar de aannemers bleken bij de openbare aanbesteding aanzienlijk hoger te hebben ingeschreven. Op 3 juli besloten de geërfden daarom tot bouw van het gemaal in eigen beheer door de polder.
Gepland werd een stoommachine volgens het Cornwall systeem met twee pompraderen, van respectievelijk 2 en 1 meter breed, elk rad met 8 schoepen. De stoomketel werd uitgerust met twee vuurgangen. Het gemaal stond aan de Engelseweg en maalde uit op de Dieze.
In 1873 moest het polderbestuur echter aan de geërfden melden dat het werk tegenviel. Door de slappe ondergrond waren meer heipalen en metselwerk nodig, wat uiteraard leidde tot meerkosten. De totale kosten beliepen uiteindelijk 96.896 gulden.
In maart 1875 wilden de geërfden profijt van hun investering zien en gaven het bestuur opdracht de polder te laten droogmalen. Maar zo simpel ging dat niet: omdat “de fabriek” nog eigendom was van de machinebouwer, de firma Stork, moesten de machinisten uit Hengelo komen. Na onderhandelingen met Stork kon het bestuur in juni melden, dat de polder nu de vrije beschikking had over het gemaal.
Eind oktober 1944, tijdens de bevrijding van ’s-Hertogenbosch, raakte het gemaal zwaar beschadigd door granaatinslag. In 1946 werden de resten gesloopt en er kwam geen nieuw. Blijkbaar rekende men op een spoedige andere oplossing: een ruilverkaveling, waarbij de bemaling in Hedikhuizen zou komen.
Een rapport van de Commissie Waterbeheersing Noord-Brabant uit 1953 omschrijft de ontwateringstoestand in de polder Boschveld en May als “slecht”. Maar nog in 1955 laat het polderbestuur weten niet tot herbouw van het gemaal over te willen gaan, ook al heeft men sinds twee jaar niets meer over de ruilverkaveling vernomen ...
Gepland werd een stoommachine volgens het Cornwall systeem met twee pompraderen, van respectievelijk 2 en 1 meter breed, elk rad met 8 schoepen. De stoomketel werd uitgerust met twee vuurgangen. Het gemaal stond aan de Engelseweg en maalde uit op de Dieze.
In maart 1875 wilden de geërfden profijt van hun investering zien en gaven het bestuur opdracht de polder te laten droogmalen. Maar zo simpel ging dat niet: omdat “de fabriek” nog eigendom was van de machinebouwer, de firma Stork, moesten de machinisten uit Hengelo komen. Na onderhandelingen met Stork kon het bestuur in juni melden, dat de polder nu de vrije beschikking had over het gemaal.
