Onze kindertijd is niet te evenaren. Weet je nog het slachten van een varken in oktober? Bij ons thuis werd er in onze kindertijd dan altijd een varken geslacht, dat we zelf opgefokt hadden in een stal, en een enkel keer twee. Als het dan zo ver was, vertelden we het aan de kinderen in de buurt: 'het varken is geslacht'!
Het hing dan een paar dagen buiten op een ladder, om uit te sterven werd er gezegd. Vele Bergse mensen zullen dit nog wel weten. Je had een paar beroepsslachters die aan huis gingen slachten. Ik ben hun namen kwijt. Maar één ervan woonde in de Bergsehei, 'de Kat' (bijnaam) zoals die genoemd werd, de ander in het Tuureind.
Na een paar dagen kwam de slager terug om het varken in stukken te hakken. Mijn moeder, tantes en buurvrouw deden later het varken ontleden, ze maakten er onder andere balkenbrij, zult en bloedworst van. De lekkere stukken werden verkocht.
Mijn moeder had altijd een grote gerookte ham in een kast hangen. Daar deden we dan heel het jaar mee. Soms zaten er wel eens maden in die door een vlieg veroorzaakt waren. Het stuk(je) werd er afgesneden en verder ging men met het opeten van de ham.
Eens is er in Berghem ham uit een schoorsteen gestolen in een boerderij, niet ver bij ons vandaan. Hoe het verhaal precies is, weet ik niet, maar het gerucht ging van brandstichting, geweldpleging. Het is ruim 70 jaar geleden.
Het was een spannende aangelegenheid. Weet u nog dat velen zelf een kip of konijn slachtten, die ze zelf opgefokt hadden? Vooral met kerst ging er menig konijn de pan in. Het was de gewoonste zaak van de wereld. Het geslachte konijn werd als feestmaal opgediend. Je kunt het je nu bijna niet meer voorstellen. Stropers op wild waren er in overvloed, ook in Berghem. Menig konijn werd door een stroper verkocht. De plaatselijke politie stond op wacht om stropers te vangen. Dat was toen hun hoofdtaak. Zo zie je maar weer dat tijden kunnen veranderen.
In de oorlog werden wilde duiven gevangen om soep van te maken. Niemand die daar een opmerking over had.
Bij ons werd vroeger (in oorlogstijd en vlak daarna) ook een varken geslacht dat mijn vader en moeder zelf hadden vetgemest. Wij mochten daar niets van vertellen buiten de deur want anders verloren mijn vader en moeder de zpgenaamde vleesbonnen.
Rini de Groot.
zei op 24 januari 2015 om 21:13
Beste Jo, weer een mooi verhaal over de tijd van vroeger.
Bij ons thuis gebeurde de slacht hetzelfde.
Vader was timmerman en had speciaal een 'spekkast' gemaakt
voorzien van vliegengaas voor het vlees na het reuken op te hangen.
Cor keijzers
zei op 26 februari 2016 om 23:49
Die 2 slachters waren Sjef de Kat uit de hei zijn echte naam was Sjef van Lier
en de ander dat ik weet was de neef van Sjef Mies Manders
Als er een varken werd geslacht dan vroegen we om de blaas om een rommelpot van te maken. En die kreeg je alleen zei sjef als je het verken de kont kuste. het varken werd een nacht op de leer gehangen met een laken erom om af te sterven. De dag erop werd het varken versneden spek werd in een ovale teil met zout gelegd, veel van het vlees werd ingeweckt en werd veel worst gemaakt die in de schouw gehangen werd om te roken.
Van het spek weet ik het werd gekookt gewoon gesneden en afgeschraapt om op te eten op het brood.
De buurt kreeg altijd wat van de slacht een zo genaamde hutspot de pastoor kreeg bij ons niks , moosje die had al buik zat.
Een ding zal ik nooit vergeten bij ons in de buurt hadden ze een klein kind van een half jaar, en toen ze vroegen hoe gaat het met de kleine was het antwoord van de vader: hiel goed hij lust al geschrapt spek
Marilou Nillesen
bhiczei op 28 februari 2016 om 10:44
Mooie verhalen, Cor, en wat betreft de rommelpot: Joke van Herpen schreef hier ook ooit een verhaal over. Vast herkenbaar voor je...
Het hing dan een paar dagen buiten op een ladder, om uit te sterven werd er gezegd. Vele Bergse mensen zullen dit nog wel weten. Je had een paar beroepsslachters die aan huis gingen slachten. Ik ben hun namen kwijt. Maar één ervan woonde in de Bergsehei, 'de Kat' (bijnaam) zoals die genoemd werd, de ander in het Tuureind.
