Begin twintigste eeuw groeide de behoefte aan een verbinding over de Nieuwe Merwede tussen het Land van Heusden en Altena en het Eiland van Dordrecht. In 1923 begonnen daarom enkele boeren uit de Brabantse Biesbosch een veerdienst vanuit de Spieringspolder aan de Brabantse kant naar Kop van ’t Land aan de Zuid-Hollandse oever. Eerst met een roeiboot, later met een roeiboot met aanhangmotor konden voetgangers het water oversteken.
Het veer was een groot succes. In 1925 maakten er al 12.000 mensen gebruik van. Reden voor de gemeente Dordrecht om ter plaatse een autoveer aan te leggen, dat op 4 maart 1931 in gebruik werd genomen. De dienstregeling werd de eerste maanden door de Schollevaer, vanaf 30 juli 1931 door de gloednieuwe Veerdienst IX uitgevoerd.
En de boot voer heen en weer, dag in dag uit, jaar in jaar uit, bij mist, bij ijsgang. Alleen bij extreme weersomstandigheden lag hij stil. Hoewel de Bandijk van de veerboot naar Werkendam bij de Watersnoodramp van 1953 zwaar was beschadigd, bleef de veerdienst in bedrijf. Dat het soms ook mis kon gaan, bleek in november van datzelfde jaar: de veerboot stootte in zware mist op een krib en moest enige dagen uit de vaart worden genomen. Ook in oktober 1985 lag hij noodgedwongen stil, nu vanwege de extreem lage waterstand van de Nieuwe Merwede.
Het aantal gebruikers van het veer steeg na de opening in 1931 aanvankelijk sterk. Van 31.000 voetgangers in 1931, naar 66.000 in 1939, 200.000 in 1950 en 410.000 in 1960. En van 16.000 auto’s in 1931, naar 33.000 in 1939, 50.000 in 1950 en 120.000 in 1960. Maar in de jaren zestig keerde het tij, met name door de openstelling van de brug bij Gorinchem in 1961.
Het exploitatietekort steeg met het jaar en in 1968 overwoog de gemeente Dordrecht het veer op te heffen. Een storm van protest, met name uit het Land van Heusden en Altena, was het gevolg. Een jaarlijkse financiële injectie van de provincies Noord-Brabant en Zuid-Holland bracht voorlopig redding, al bleef het voortbestaan onzeker door de steeds toenemende kosten.
In 1980 werd de dienstregeling beperkt: de laatste overtocht werd vervroegd van half elf naar negen uur. In 1984 werd de veerboot - inmiddels was dat de Veerdienst X - gerenoveerd, zodat met minder personeel kon worden gevaren. Lange tijd werd het veer bediend door het Gemeentelijk Vervoersbedrijf van Dordrecht, tegenwoordig wordt de dienst onderhouden door AquaDordt BV. In 1995 is de oude zijlader vervangen door een nieuwe boot.
Het veer was een groot succes. In 1925 maakten er al 12.000 mensen gebruik van. Reden voor de gemeente Dordrecht om ter plaatse een autoveer aan te leggen, dat op 4 maart 1931 in gebruik werd genomen. De dienstregeling werd de eerste maanden door de Schollevaer, vanaf 30 juli 1931 door de gloednieuwe Veerdienst IX uitgevoerd.
Het aantal gebruikers van het veer steeg na de opening in 1931 aanvankelijk sterk. Van 31.000 voetgangers in 1931, naar 66.000 in 1939, 200.000 in 1950 en 410.000 in 1960. En van 16.000 auto’s in 1931, naar 33.000 in 1939, 50.000 in 1950 en 120.000 in 1960. Maar in de jaren zestig keerde het tij, met name door de openstelling van de brug bij Gorinchem in 1961.
Lange tijd werd het veer bediend door het Gemeentelijk Vervoersbedrijf van Dordrecht, tegenwoordig wordt de dienst onderhouden door 
