Het huis staat er nog, op de Ollandseweg 110. In 1912 had Christianus (Opa) de Haan het huis gekocht van bakker Hendrikus van der Hagen. Het werd toen gehuurd door Martinus van den Brand. Ter plekke heette het daar toen nog Rijzingse Heikanpen.
De laagbouw aan de rechterkant was een combinatie van werkhuis en stal. In het werkhuis werden voor de Tweede Wereldoorlog klompen gemaakt. In de avond en nacht werden de luiken voor de ramen gedraaid en gesloten. Een ijzeren stang ging dan diagonaal voor het venster en die werd van binnenuit met een pen vergrendeld. De luiken hebben verschillende malen gediend als brancard bij ongevallen in de gevaarlijke bocht die voor het huis lag.
Opoe Maria (Mieke) van den Biggelaar had er een drukke buurtwinkel. Zodra je de winkel binnenstapte klonk er een bel, een pen boven de deur laat hem klingelen, een teken dat er iemand binnenkomt. Misschien was het wel Antoontje Buiting, zoontje van Theo Buiting en Maria Johanna de Haan.
Er stond een lichtgroen geschilderde toonbank met gedeeltelijk open vakken waarin snoepgoed lag onder een glazenplaat. Met daarnaast een weegschaal met koperen gewichten en er lag steevast het winkelboek waar met een inktpotloodje de nog niet betaalde boodschappen werden opgeschreven.
Achter de toonbank rekken met pakjes sigaretten, sigaren, pakjes pruim- en pijptabak en spullen die los werden verkocht zoals: havermout, rijst, erwten, suiker en zout. Brood en kaas lagen op schappen aan de wand, net als allerlei dagelijkse benodigdheden.
Moeder Hendriks van den Tilaar en haar drie kinderen Johan, Toos en Antoon.
Deze buurtwinkeltjes in Rooi zijn er niet meer, zoals het winkeltje van Piet Hendriks in de Eerschotsestraat en het winkeltje van Jan Habraken op de Borchmolendijk. Ze voorzagen in veel behoeften. Het was de plaats om elkaar te treffen en allerlei nieuwtjes uit te wisselen en om sociale contacten vast te houden.
Zoon Jan Habraken, Anna van de Rij(d)t en Johanna Maria (Mieke) Habraken Brugmans.
Het echtpaar Christianus en Mieke was kinderloos, daardoor hadden ze altijd wel neven en nichtjes over de vloer. Zoals Leonarda Oppers (ook een nicht) die op de foto tussen Opa en Opoe staat, samen met soldaten uit de Eerste Wereldoorlog die bij het echtpaar waren ondergebracht. De andere man is tot nu toe nog onbekend. Met de militairen heeft de familie nog lang en regelmatig contact gehad.
Opoe was een sociaal mens. Ze besteedde een deel van de inkomsten van haar buurtwinkeltje om mensen die het minder goed hadden te ondersteunen. Dan moest Maria, het dochtertje van Adrianus de Haan, de zwager van Opoe, wiens vrouw bij de geboorte van Maria op 13 januari 1921 was overleden, ’s avonds als het donker was een tas met boodschappen her en der gaan bezorgen. Maria werd na het overlijden van haar moeder liefdevol in huis opgenomen door Opoe en Opa de Haan.
Foto’s: Collectie Jo van der Kaaij. Bron: Antoon Buiting in Heemschild (2009), afl. 2, p. 37-40.
Willie, een prachtig geschreven verhaal, per toeval kwam ik het tegen.
Het sluiten van de vensters kan ik ook nog herinneren.
In de zomer voor de zon, in winter voor de kou en de sluiting met de stalen pen.
Op school wist ik niet wat overgordijnen waren,
wij hadden alleen gordijnen voor de ramen.
De laagbouw aan de rechterkant was een combinatie van werkhuis en stal. In het werkhuis werden voor de Tweede Wereldoorlog klompen gemaakt. In de avond en nacht werden de luiken voor de ramen gedraaid en gesloten. Een ijzeren stang ging dan diagonaal voor het venster en die werd van binnenuit met een pen vergrendeld. De luiken hebben verschillende malen gediend als brancard bij ongevallen in de gevaarlijke bocht die voor het huis lag.
Er stond een lichtgroen geschilderde toonbank met gedeeltelijk open vakken waarin snoepgoed lag onder een glazenplaat. Met daarnaast een weegschaal met koperen gewichten en er lag steevast het winkelboek waar met een inktpotloodje de nog niet betaalde boodschappen werden opgeschreven.
Het echtpaar Christianus en Mieke was kinderloos, daardoor hadden ze altijd wel neven en nichtjes over de vloer. Zoals Leonarda Oppers (ook een nicht) die op de foto tussen Opa en Opoe staat, samen met soldaten uit de Eerste Wereldoorlog die bij het echtpaar waren ondergebracht. De andere man is tot nu toe nog onbekend. Met de militairen heeft de familie nog lang en regelmatig contact gehad.
