Bloemen en planten als orchideeën, rietorgis, galigaan, het blauwe knoopje en veel meer vormen weer het natuurlijke decor in de Binnenpolder van Terheijden en is weer een broedplaats geworden voor kikkers, salamanders, insecten, vogels en noem maar op.
Het poldergebied tussen Terheijden en Den Hout, begrensd door de A59 en de Schimmelseweg waarin de eendenkooi en de Linies van Den Hout, heeft sedert 2007 een gedaantewisseling ondergaan. Door het afgraven van gronden en het dempen van sloten hebben het kwelwater en het grondwater, dat onder druk uit de grond kwam, weer vrij spel gekregen. Ook werden er weer petgaten, vaargeulen waarover in vroegere jaren afgegraven veen werd afgevoerd, gegraven en er ontstonden weer waterplassen. Alles bij elkaar werd de polder door deze ingrepen weer een drassig gebied en natuurlijk leefgebied, een biotoop voor flora en fauna.
De Binnenpolder van Terheijden was tot halverwege de vorige eeuw plantkundig gezien één der rijkste, natste en moerassigste gebieden van Nederland. Door jarenlange ontwatering die volgde kwam het gebied droog te liggen en er volgden agrarische bestemmingen ten behoeve van onder andere landbouw en veeteelt. In het aldus verdroogde gebied verdwenen er bijzondere dieren en planten die het oorspronkelijke waterrijke gebied eigen waren.
De politiek besluit
De politiek besloot midden jaren negentig van de vorige eeuw, dat de nog bestaande natuurgebieden behouden moesten blijven en de verdwenen gebieden zo veel mogelijk weer moesten worden teruggebracht. De centrale overheid had de polder namelijk aangewezen om de verdroging en ontwatering ongedaan te maken. Met de meest betrokken partijen, het waterschap, Staatbosbeheer, de gemeente en de Zuidelijke Land en Tuinbouw Organisatie (ZLTO) werd in 1995 een convenant gesloten Na een aantal jaren van overleg werd voor de uitvoeing overeenstemming bereikt en kon met het werk worden begonnen.
Aldus een nieuwe kans voor de Binnenpolder
De Binnenpolder van Terheijden werd zo’n gebied waarin de natuur door dit gewijzigde beleid weer een nieuwe kans heeft gekregen. Samen met Staatsbosbeheer en het Waterschap Brabantse Delta werd de natuur in deze polder hersteld. Staatsbosbeheer kocht de gronden aan en het waterschap bracht de waterhuishouding weer op orde. Door het dempen en sluiten van enkele sloten, het plaatsen van stuwen in de zuidelijke en noordelijke randsloot en het aanpassen van twee bestaande stuwen kwam de waterhuishouding weer op orde.Niet alleen de grondwaterstand werd omhoog gebracht maar ook de kwaliteit van het water en de samenstelling werd verbeterd. Staatsbosbeheer verwijderde plaatselijk de voedselrijke bovenlaag waardoor weer een vochtige en voedselarme bodem ontstaat. Op sommige plaatsen werd wel tot zestig centimeter diep de grond weggehaald en ontstond een voedselarme bodem. Dit samen met de nieuwe vochtigheid ontstond een ideale broedplaats voor nieuwe flora en fauna.”
Draglines, graafmachines en het afvoeren van enorme bergen grond bepaalde maandenlang het landschapsbeeld en na een jaar was het woord aan de natuur om zichzelf te herstellen. Een natuurlijk proces van drie tot vijf jaar en ruim tien jaar later was het effect in de oorspronkelijke flora en fauna weer terug te zien.
Nu vele jaren later is de polder een uniek natuurgebied geworden met aantrekkelijke wandel- en fietspaden.
