Wij woonden bij de molen, in de voorste linie, waar de gevechten al ’s avonds begonnen op 17 september 1944, die nog wekenlang zouden duren. Onze naaste buurman, Van Geffen, bij het begin van het dorp, was tweede linie. Toen wij uiteindelijk weer naar de Broedersschool konden in Veghel, fietsten wij daar samen met andere jongens uit Eerde iedere dag naar toe.
De gesprekken gingen altijd nog over de oorlog, die we met geluk hadden overleefd. Op ’n zekere dag, jaren later, ging het gesprek met Johan van Geffen, een van onze oude schoolmaten, erover om een monument te maken voor de U.S. 501-soldaten op de plek bij de molen waar altijd rommel uit het dorp werd gedumpt, zodat dát ook weer niet zou gebeuren. Toen kwam de vraag, wat moet het worden?
Mijn broer Ad van Riel had meteen de suggestie om het embleem van het regiment te gebruiken en hij kon daarvoor zorgen. Johan, een heel pientere figuur in het gezin, zag het direct zitten om met z’n allen, vader, broers en andere familieleden, aan de slag te gaan met het grote puzzelgebeuren, die op de millimeter nauwkeurig op kleur, afmeting en dikte gemaakt moesten worden. Allereerst alles op schaal een overzicht gemaakt en tevens op tekening het hele gebeuren. Alles was eigenlijk in luttele minuten beslist.
Nu nog het monnikenwerk door de kunstenaars in hun nieuwe vak, het aantal mozaïekblokjes en uren, weet ik niet meer. Johan, die vloeiend Engels sprak vanwege zijn baan, is altijd de belangrijkste man geweest in het Airbornecomité en is helaas veels te vroeg gestorven. Mijn broer Ad woont bij de molen in de Boskant, St.-Oedenrode.
Destijds was er nog een groot gebeuren door Johans oom, Bert van Geffen, die aannemer was. Bisdom Den Bosch moest beslissen over onze zwaar gehavende kerk. Opbouwen of slopen, het was eigenlijk allebei te duur. Voor de prijs wat de afbraak zou kosten, wilde Bert alles herbouwen. Het hele geval in houten steigers. Het hele team was niet gewend aan die hoogte, maar het ging geleidelijk wennen naar de top. Nog vóórdat de grote klus was geklaard, stierf Bert en werd door zijn personeel onder zijn eigen steigers door naar de kerkhof gedragen.
Hoi,
Volgens mij heeft dit verhaal er een paar maanden geleden , met verschillende reacties, ook van mij,ook al op gestaan.
Annemarie van Geloven namens BHIC
bhiczei op 2 maart 2013 om 18:07
Beste Tony, inderdaad is er al eerder een verhaal gewijd aan de legendarische Apache-hoofdman Geronimo, de naamdrager van het monument. Ik zal mijn collega vragen dit verhaal te linken.
Andrea Frisby
zei op 2 oktober 2023 om 20:22
God Bless you all for honoring & remembering all the brave soldiers who fought and those who never made it home again. Thanks to you they will be remembered..my Father's brother, Orven E Frisby among them.
De gesprekken gingen altijd nog over de oorlog, die we met geluk hadden overleefd. Op ’n zekere dag, jaren later, ging het gesprek met Johan van Geffen, een van onze oude schoolmaten, erover 
