Twintig jaar jong, novice van de Congregatie van het Onbevlekt Hart van Maria, en vol hoop om zijn eerste geloften te doen. Het leven van de 20-jarige Leon Dirkx uit Turnhout ziet er veelbelovend uit in de zomer van 1914. Maar dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit en neemt zijn jonge leven een dramatische wending.
gevluchte Scheutisten, Leon Dirkx is omcirkeld
Dominique Donders stuitte tijdens zijn genealogisch onderzoek op gegevens van zijn 'oud-nonkel' Leon Dirkx. Deze oud-oom woont van oktober 1914 tot in januari 1916 in Esch, als één van de uit België gevluchte leden van de congregatie van de missionarissen van Scheut (een wijk van de gemeente Anderlecht tegen Brussel aan).
Als novice zou hij zijn eerste geloften doen, om daarna – na verdere studie en geloften - als priester-missionaris te worden uitgezonden, waar ook ter wereld. Maar dan verklaart Oostenrijk-Hongarije de oorlog aan Servië, en is de Eerste Wereldoorlog een feit. Op 3 augustus 1914 verwerpt België een Duits ultimatum, en een dag later valt het Duitse Rijk België binnen. Van het afleggen van geloften door de novicen is geen sprake meer: er wordt gezocht naar een veilig onderkomen. De novicen gaan naar Nederland en zeven van hen – waaronder Leon – komen, via het Missiehuis Sparrendaal in Vught, uiteindelijk in Esch terecht.
Van novice tot brancadier
Vanaf het begin van de oorlog hangt ook voor de Belgische studenten-Scheutisten de dreiging van mobilisatie boven het hoofd. In de Belgische militiewet van 1913 zijn religieuzen vrijgesteld van legerdienst, maar zij dienen wel een opleiding tot verpleger te volgen. Bij oorlogsdreiging worden zij dan opgeroepen voor dienst in hospitalen en voor ziekenvervoer. Ook de Scheutisten ontvangen een dergelijke oproep en zo wordt ook Leon ‘brancardier’. Terugblikkend op voorgaande jaren schrijft hij in november 1916: “Hier in ons armoe zijn we gelukkig, en beseffen meer hoe gelukkig we waren in Scheut en Esch.”
