Berry van Aerle begon zijn profloopbaan bij PSV en is bijna zijn hele carrière bij die club gebleven. Zijn hondentrouw is door cabaretier Theo Maassen onsterfelijk gemaakt in een conference waarin hij beweerde dat Berry ook als prof gewoon zijn contributie bleef betalen.
De trouw van PSV ging iets minder ver: die club trok in 1985 Eric Gerets aan en verhuurde Berry vervolgens aan FC Antwerp. Ze konden nu wel zonder hem….
PSV heeft het ernstig bezuurd: binnen een jaar hadden ze spijt als haren op het hoofd en dwong de club hem om weer terug te keren naar Eindhoven. FC Antwerp kon daar niet om lachen, maar PSV voer er wél bij, want met “Turbo Berry” in de gelederen boekten de Eindhovenaren hun tot nu toe grootste succes: met hem in het team won PSV in 1988 de Europa Cup I.
Van Aerle was een razendsnelle speler en speelde rechts achter of als verdedigende rechter middenvelder. Een bescheiden man met een geweldige staat van dienst: vijf keer landskampioen, drie keer de KNVB-beker, een keer de Europacup I. En natuurlijk speelde hij 35 keer voor het Nederlands Elftal, waarmee hij in 1988 Europees Kampioen werd.
Berry bleef er nuchter onder: na zijn gloriejaren bij PSV bouwde hij zijn loopbaan rustig af bij Helmond Sport. En vervolgens werd hij eerst maar eens een jaartje postbode, want dat was-ie al eerder geweest en vond hij gewoon leuk. In 2001 werd hij weer door PSV ingelijfd, eerst als “supporterscoördinator”, later als talentscout, en was hij dus weer terug op het oude nest.
Tegenwoordig is hij een onmisbare pion in de verdediging van het Brabants Elftal van de Eeuw. Logisch toch?
