Huis van de zaak

Hallo ,ja ik weet inderdaad wat het is,,,
Dit waren inderdaad de dienstwoningen van de W.O.B. ( nu brabantwater) zoals ze destijds werden genoemd.er woonden vanaf het beginne heren Kemperman en van den Hogen in..bekend als machinist ,hoofdmachinist van het nabijgelegen pompstation macharen .zij waren tevens de aanstuurders van de mensen die daar werkten..er was zelfs een losterrein aanwezig waarop grote hoeveelheden AC (eternit ) buizen werden verstouwd voor de aansluiting van honderden percelen !!
Overigens komt de waterwinning op termijn te vervallen omdat (inmiddels ) extra capaciteit in de regio voorhanden is..de bufferopslag blijft wel bestaan.RKW,s genoemd oftewel reinwaterkelders.het adres is inderdaad Hoogoordstr.33

Bedankt Walther, voor je aanvulling bij deze foto. Het waren dus inderdaad dienstwoningen en mooi dat je ook zelfs de namen van de bewoners en hun functies kunt benoemen. Ben je er ook ooit in geweest misschien ?

De huizen zijn opgeleverd op het moment dat het pompstation werd geopend. De dubbele blokwoning stond recht tegenover het pompstation aan de Hoogoordstraat. Het linker gedeelte werd bewoond door de fam. The Strik-van Hinthum, het gezin bestond uit drie kinderen, en een geadopteerde weesjongen ,Jo van Hinthum (broer van Mevr. Door Strik) . De familie was afkomstig uit Berghem. Het rechter gedeelte werd bewoond door de familie Van de Hoven. Zowel The Strik als van de Hoven werkten op het pompstation. Later woonde de familie Kemper daar. Zover mij bekend is Dhr Kemper nog in leven. Ik sprak hem kortgeleden. Hij woont in Oss.

Wat leuk dat nu de namen van alle eerste bewoners van deze huizen bekend zijn. Bedankt Jan, voor je aanvulling bij deze foto. Ben jij dan misschien ooit binnen in deze huizen geweest?

Ik kwam regelmatig bij de familie Strik, omdat ik bevriend was met Jo van Hinthum.
Jo woonde tegenwoordig in Oss en is enkele maanden geleden gestorven. (79).
Het huis was een van de eerste doorzonwoningen, in tegenstelling met de huizen die later gebouwd werden hadden deze woonkamers een klein raam aan de voor- en achterzijde. Het tekort aan lichtinval werd waarschijnlijk gecompenseerd door de twee kleine raampjes in de zijgevel.

https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/pompstation-macharen
Ga naar de link hierboven en lees daar een verhaal ook door jullie gepubliceerd over het pompstation en de familie van den Hoven. Zij hebben in het rechterdeel van de dubbele woning gewoond. In dit stuk is ook een goed herkenbare foto van de woning met enige familieleden ervoor te zien.
Indertijd waren hun buren de familie Srtik en later de familie Kemper zoals in een reactie hiervoor ook is beschreven.
Paul

Wij woonde inderdaad in het rechter huis. Mijn ouders kwamen er wonen met 4 kinderen en daarna kwamen er nog 5. Mariëtte was de eerste die daar geboren werd in 1952.
Mijn moeder vond het er verschrikkelijk stil, zij kwam vanuit Nijmegen via Oss in Macharen wonen. Ze zei dikwijls: "Ik zie hier alleen maar koeienkonten". Ze mistte natuurlijk het drukke van de stad en haar familie, die in die tijd niet zo makkelijk langs kon komen. En mijn vader was natuurlijk veel aan het werk bij "de overkant"zoals wij het pompstation noemde.
Als er een probleem was aan "de overkant"dan ging het alarm af wat wij in huis goed konden horen en uit konden zetten.
Wanneer de telefoon ging moesten we die oppakken met de woorden: "Waterleiding Maatschappij Oost-Brabant. Met Familie van den Hoven." Dat vond ik heel speciaal en is nog lang in mijn systeem blijven hangen.

Wat ik vooral herinner is de ruimte die wij buiten hadden om te spelen.
Het huis zelf was gewoon vertrouwd zoals het hopelijk voor veel van ons is geweest.
Op de foto zie je een klein boompje voor in de tuin. Deze was uitgegroeid tot een reusachtige treurwilg, waar mijn jongste broer Frank in de wandelwagen onder geslapen heeft.
Aan de voorkant, boven, was eerst een doucheruimte. Deze is later verbouwd tot slaapkamertje, want ja we moesten natuurlijk wel met 11 mensen kunnen slapen. De nieuwe doucheruimte werd, achter de later aangebouwde bijkeuken gemaakt.
Ook werd de overloop soms gebruikt als slaapplek, want er bleef natuurlijk wel eens iemand slapen.
In het begin hadden we geen verwarming, maar deden we het met 2 kolenkachels. Dat vond ik als kind erg gezellig, lekker dicht bij de kachels, maar voor mijn ouders was dat natuurlijk minder prettig. Zij waren dus blij dat er centrale verwarming kwam.
Als het stormde en onweerde voelde dat letterlijk en figuurlijk onaangenaam. De wind woei door het huis en het klonk of de hele boel in de lucht kon vliegen. Misschien krijg ik daarom nog steeds een beetje bange gevoelens bij zulke weersomstandigheden.
Jammer dat het huis er niet meer is, maar fijn dat er boompjes geplant zijn die hopelijk blijven staan, want Brabant Water gaat uit Macharen verdwijnen.

Bedankt Jan, Paul en Thea, voor jullie herinneringen en aanvullingen. Wat leuk om jullie herinneringen aan deze woningen (speciaal natuurlijk de herinneringen van de bewoonster Thea) te mogen lezen. Dat moet trouwens inderdaad krap geweest zijn, met 11 personen in het huis. Het was zeker vechten om te kijken wie als eerste de telefoon mocht opnemen?