Het landgoed Wolfslaar is voortgekomen uit een eeuwenoud landbouwbedrijf met boomgaard en landerijen. Op het einde van de zeventiende eeuw stond er een echte buitenplaats.
Omstreeks 1862 liet mevrouw Charlotte het huis volledig slopen. Haaks op de oude fundamenten werd huis Wolfslaar gebouwd. En in het omringende park liet ze ook een koetshuis met tuinmanswoning, een boerderij en een zomerhuis oprichten. Zo sprak men wel van Groot en Klein Wolfslaar.
Foto: G.J. Dukker. Bron: collectie Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, fotonummer 073.749 (CC BY-SA 3.0)
Het huis heeft daarna verschillende eigenaren gekend. In november 1940 trokken zestien Broeders Penitenten naar Wolfslaar, die door de Duitsers verdreven waren uit Mariahof in Tilburg. De Dochters der Liefde, die in hun huis in Rotterdam vanaf februari 1943 schipperskinderen verzorgden, moesten ten gevolge van oorlogsomstandigheden in augustus van dat jaar met de kinderen evacueren naar het landgoed Wolfslaar, dat hun daartoe beschikbaar was gesteld. In augustus 1948 zijn de zusters met hun kinderen weer vertrokken naar Rotterdam.
De Stichting R.K. Sanatorium De Klokkenberg uit Tilburg kreeg het huis in 1949 in bezit. In 1953 verlieten de broeders het huis en keerden ze terug naar Tilburg. Na het gereedkomen van De Klokkenberg kocht de gemeente Breda het huis. In opdracht van de gemeente Breda is het landhuis volledig gerestaureerd. In het koetshuis werd een restaurant gevestigd.
Bron: J. Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant, Alphen aan de Maas, 2010
Ik woonde zelf aan Klein-Wolfslaar en hadden zicht op Huize Wolfslaar. 's Winters gingen we lekker schaatsen op de vijver en zomers spelen in de tuin. In de grote tuin is destijds buiten zwembad Wolfslaar aangelegd. Mijn zus en broer hebben hun trouwreportage bij het Huis en in de geschoten. Van een tante uit Bavel heb ik ooit gehoord dat zij er vroeger naar school ging.
Marilou Nillesen
bhiczei op 4 april 2019 om 10:23
Bijzonder, Piet. Duidelijk een locatie met meerdere persoonlijke geschiedenissen; mooi om te lezen!
Dank voor je berichtje!
Piet van Kaam
zei op 4 april 2019 om 21:01
Bijzonder is dat op het landgoed naast de vijver een oude authentieke ijskelder is. Hierin werden onder de grond de 's winters uitgehakte blokken ijs bewaard voor de ijskast in de keuken als het warmer werd te koelen.
Marilou Nillesen
bhiczei op 8 april 2019 om 16:01
Dat is inderdaad bijzonder, Piet. Want die ijskelder is er nog steeds, begrijp ik dat juist?
