Imkeren met bijenkorven

Het pijpjesstro wat we op de heide gesneden hadden werd eerst geweekt, om het een beetje handelbaar te maken, gelijk met het pitriet. Dit werkt in het begin veel gemakkelijker. Het gereedschap wat we er voor nodig hadden was een koehoorn waarvan aan de punt een stukje afgezaagd was, zodat er een rond gat van 3 cm ontstond. Verder een platte naald met een breed oog waar de pitrieten band doorheen kon en een goede schaar.

Je begon met de bovenkant van het pijpjesstro door de hoorn te steken en er een rondje van te draaien, wat je omwikkelde met pitriet. Telkens werd er droog buntgras bijgestoken om te zorgen dat de streng 3 cm dik bleef. Door de ronde vorm van de koehoorn werd de korf ook rond, de vorm en de grootte kon je zelf bepalen.

Aan de onderkant liet je het uiteinde steeds dunner worden en wikkelde er extra pitriet omheen. Het uiteinde van het pitriet sneed je schuin aan en stak je goed vast in de banden van de korf. Dan sneed je iets boven het midden een stukje band van 3 cm breed weg en zo ontstond de ingang voor de bijen.

Als laatste stak je enkele eiken stokjes, met een dikte van 1 cm en aan twee kanten aangepunt, in de korf. De stokjes moest je een beetje bol buigen, zodat ze bij het ontspannen vast kwamen te zitten in de korf. Aan deze stokjes konden de bijen hun bijenraten bouwen, waarin ze de honing en hun broed konden opslaan. Dit was een mooi karwei voor in de wintermaanden!

Daarna was het afwachten tot ergens in de buurt een bijenvolk elders groot was geworden en er jonge koninginnen waren. De oude koningin voelt zich dan bedreigd en overbodig. Op dat moment gaat ze zwermen met de helft van haar werkbijen!

Dan kwam de imker in actie en als hij zag dat de zwermbijen neergestreken waren aan een tak van een boom nam hij zijn korf, ging er met een pluk vers gras doorheen zodat hij fris rook, hield hem onder de tak en gaf de tak een flinke ruk en schudde zolang dat de meeste bijen erin zaten met de koningin. De korf werd dan rechtop op een stuk jute gezet, met de vier punten vastgemaakt aan de korf zodat de bijen er niet uit konden. Zo bleef hij onder de boom tot het avond was, dan waren alle bijen bij ‘moeders’ aangekomen en werd de korf mee naar huis genomen en zo had je een nieuw bijenvolk. De afstand tot het oude bijenvolk moest minstens 2 km ver zijn.

Een nadeel van imkeren met korven was dat, als je de honing eruit wilde halen, de bijen met zwavel dood moesten worden gerookt. Daarna kon je de honingraten eruit breken en slingeren. Ik heb vroeger nog zo geïmkerd, maar ben overgestapt naar de houten bijenkasten.

Foto's

1. Bijenkorven in Sint-Hubert (BHIC, fotonr. DCHUB-000002)
2. Imker Toontje van den Broek uit Sint-Hubert toont zijn bijenkorf (BHIC, fotonr. DCHUB-000003)