Het was in de jaren ‘40 dat ik als jochie van 12 een paar dagen mee moest gaan werken bij twee ongetrouwde ooms van mijn moeder. Ze hadden vier koeien, twee varkens en een 30-tal kippen.
Helpen op de boerderij
Brood mee in de theedoek
Een paard hadden ze niet, alles was handwerk wat er moest gebeuren. Daarom hadden ze aan mijn moeder gevraagd of dat ik hen mee kon helpen gras te maaien en daarna te hooien. Na ‘s morgens de koeien gemolken te hebben trokken we er op uit met in een theedoek brood gepakt en twee kannen met koude thee, die de avond ervoor gezet was.
We moesten 45 minuten lopen voor we bij het weiland waren. We hadden ieder een zeis op onze schouders en een meel (streek of wetsteen) in de zak bij ons. Een meel is een lat met carborundum.
Ik had thuis wel eens een mandje gras gemaaid voor de konijnen, maar nu kwam het grote werk en het viel niet mee om die oudjes bij te houden. Het was voor mij aanpoten en erg zwaar werk, maar ik moest wel want ik stond tussen hen in, ik moest vooruit. Telkens na drie trekken op en neer over de lengte van de wei stopten ze even om wat te drinken en de zeis aan te zetten met de meel (scherpen- wetten). Ik dronk uit mijn eigen kruikje en de ooms dronken uit de deksel van de kan.
Drinkkannen
Ik was heel blij toen de torenklok 12 sloeg. Een horloge hadden ze niet bij, maar op de torenklok reageerden ze alert: 12 uur is 12 uur! We zaten ieder op een opgevouwen zak, die eerder om de zeis gebonden was uit veiligheid. Ik keek het brood bijna uit de handdoek, zulk een honger had ik en in de natuur komen de smaken van het eten toch meer tot zijn recht. Het laatste brood werd om half drie opgegeten en om half vier was de laatste streek gemaaid en gingen we op huis aan.
En ik blij, want ik voelde mijn armen bijna niet meer! Maar om vijf uur zat ik weer onder de koe om te melken. Het was me het dagje wel, daarom lag ik om negen uur al in de bedstee en sliep een gat in de nacht!
Brood mee, vroeger en nu
Zo gingen de boeren met het eten en drinken naar de akker vroeger! Werkte men op de werkplaats, fabriek of ging men naar school, dan werd het brood gestoken in papier en linnen broodzak mee naar het werk genomen.
Broodzak
In 1960 stond er een grote advertentie in de krant van Tupperware, een broodtrommel van kunststof. Hierin bleef het brood veel langer vers en het was veel makkelijker te vervoeren. In de 60 jaar die erop volgden kon men niet bedenken wat voor bakjes en producten ze er zo al gemaakt hebben. Niets was te gek of onmogelijk, elke vorm kon gemaakt worden!
Maar nu, in 2021, stond er weer een heel stuk in de krant, dat Tupperware na 60 jaar stopt met de productie, er is te veel concurrentie gekomen. Einde Tupperware!
Marilou Nillesen
bhiczei op 25 maart 2021 om 12:08
Wat leg je mooi het verband tussen verleden en heden te leggen, Gerard. Ik denk dat dit voor veel vrouwen (en mannen!) heel herkenbaar is. Dank daarvoor!
Aart
zei op 10 oktober 2022 om 17:45
Een mooi tijdsbeeld die velen zullen herkennen. Ik herinner mij nu weer de Tupperware-demonstraties die bij mij thuis werden georganiseerd. Buren, kennissen en familieleden waren present en genoten van koffie met een koek. Mijn moeder kreeg als gastvrouw na afloop een gratis Tupperware-product. Soms, als ik over een rommelmarkt loop, kom ik het Tupperware koffiemelk kannetje of een deksel van een Tupperware schaal tegen die ooit ook in onze ouderlijke woning te vinden waren. Bedankt voor je verhaal!
