Harry Vesters woonde toen als knecht in bij Hanneske Donkers, die achter Jochems in de Wilhelminastraat te Boekel zijn boerderij had. Jochems had daar ’n stuk land met knollen. Hij kwam oorspronkelijk uit Schaijk en had als bijnaam “de moesmulder”. Hij was ook jager.
Op ’n dag had Harry het lumineuze idee opgevat om een hazenvel met moes (boerenkool( te vullen en die zo in het knollenveld te zetten dat het beest er net bovenuit stak.
Vervolgens stapte hij naar de moesmulder en zei: “kom us gauw meh uw geweer, d’r zit ’n haas in uw knollenveld en die vreet alles op”. D’n moesmulder nam z’n geweer, rende mee en schoot vervolgens op d’n haas. De moes vloog door de lucht !! …. en Harry, die zorgde dat ie weg kwam.
Waar we dezelfde Harry Vesters ook van kennen, maar dan ’n halve eeuw later, is van het singletje “Schone oude Peel” (met op de B-kant “Lente”). Uitgebracht in 1987 en gecomponeerd, gespeeld en gezongen door Tiny de Leest, eveneens uit Boekel.
De tekst van dit nummer is, enigszins aangepast, geschreven door Harry die volgens de vermelding op ’t hoesje in 1913 in de Boekelse hei, aan de rand van de Peel geboren werd. Het lied gaat als volgt :
Waar eens de purpere hei nog bloeide,
waar bunt en ’t wilde gras nog groeide,
waar vogels leefden in vele soort,
helaas wordt hun gezang niet meer gehoord.
Waar herders eens hun schapenkudde hoedden,
en de vogeltjes nog rustig konden broeden,
de houtsnip, kemphaan en tureluur,
helaas sloeg voor hen … het laa-atse uur.
Het schone Peellandschap en de purpere hei,
het zomerzoemen van ’n vlijtige bij,
in ’n paradijs van schone contreien,
zag men menig vogelpaartje nog vrijen.
Het was ’n lust voor oor en voor oog,
wat ’n leven zich daarin bewoog,
in die grote hei met horsten en met vennen,
met hier en daar verspreid, wat kreupelhout en dennen.
Als jongen liep ik er vaak te dwalen,
over hoogveen en door natte dalen.
Maar al het schone, dat is thans verdwenen,
veel vogels, schapen, weien zijn nu heenen,
De mensheid sloeg de hand aan ploeg en eg,
en hij vaagde al die schoonheid voorgoed weg.
De lust tot dwalen is mij nu vergaan,
en dromend laat ik mijn gedachten gaan,
vol heimwee naar hetgeen de schepper schiep,
door toedoen van de mens, verzonken in het niet. (2x)
De opbrengst van dit plaatje was bestemd voor natuurverenigingen in en rondom de Peel. Het lied met clip is te beluisteren en te bekijken op YouTube. Op de website van Heemkunde Boekel vind je onder de titel “Overpeinzingen uit het verleden” nog een ander lied van Harry, en ook op de website van het Peellandschapspark Voskuilenheuvel is een rijm van hem te vinden.
