Voorvallen in 'n middenstandsgezin

Zo vertelde ze eens dat haar vader (m’n opa) Grard de Bie tijdens de Eerste Wereldoorlog een oproep kreeg om in ’t Hollandse leger te gaan dienen om de grens te beschermen. Echter hij vond dat ie onmisbaar was. Niet alleen in verband met zijn prille gezin met nog kleine kinderen, maar ook vanwege zijn eigen bedrijfje.

 Dat bestond uit de bakkerij en ’t kruideniers- annex textielwinkeltje. Dat laatste runde z’n vrouw Drika (van Kol) waar ie in 1907 mee getrouwd was. Ondanks dit alles werd ie dus toch opgeroepen voor dienstplicht. Hij ging echter niet en verstopte zich boven op zolder. Dat lukte aardig, ondanks dat daar z’n zoontjes sliepen.

Echter op ’n namiddag was een van hun dochtertjes, Anna, op zolder gaan spelen en al snel kwam ze helemaal ontdaan naar d’r moeder toe gerend en zei: “Moeke d’er zit ne vrimde mens bij ons op zolder!?”

Ook vertelde ze dat op ’n keer haar oma Joanna (de Bie–van Raay) vanuit Macharen tijdelijk introk bij ’t gezinnetje van haar zoon Grard in Boekel om hun te ondersteunen in ’t steeds groter wordende gezin. Want moeder Drika had ’t ook al druk met de winkel en Grard met de bakkerij. Dus wat hulp konden ze wel gebruiken.

Ze verbleef er echter zo lang, dat ’n zus van Grard, die getrouwd was met ’n drukkerij-eigenaar, ’t welletjes vond en in de krant liet zetten dat alle inboedel van haar moeder tegen opbod verkocht ging worden.

Binnen ’n dag was haar moeder weer terug op ‘t honk, thuis in Macharen.