Ik ben er ene “van Lange uut den Koekkoek”. Mijn betovergrootvader, Jan Peters Lange erfde in 1819 van zijn moederskant (Willemijn Hendrikx Ermers, die hier in 1747 ook geboren is) deze boerderij. Hij had nog een andere kleine boerderij aan de Krommendijk in Mill, waar hij in 1790 geboren was en waar vijf van zijn kinderen ook geboren zijn.
Zijn oudste zoon Peter Lange (1826) vestigt zich in 1853 in De Koekkoek. In 1872 maakt deze plaats voor zijn jongste broer Cornelis (1836), mijn overgrootvader. Tot op de dag van vandaag, in de vijfde generatie dus, is de boerderij eigendom van de familie: via mijn grootvader Jan Lange (1873), mijn oom Wiel Lange (1926) en nu diens zoon Henk Lange (1962).
Uit mijn jeugdjaren herinner ik me duidelijk, waarom de boerderij/de omgeving De Koekkoek heet: je hoorde vanuit de bomen rondom de boerderij duidelijk in de lente en zomerdag de koekoek roepen!
Niets lijkt zo onveranderlijk als het landschap, maar als de mens door ruilverkaveling bijvoorbeeld datzelfde landschap naar zijn hand zet, gaat het hard. In de laatste 30 jaar is de omgeving van De Koekkoek meer veranderd dan in de 150 jaren daarvoor.
Het kaartje laat de situatie van ca. 1820 in de omgeving van Het Ven zien. In mijn kinderjaren (ca. 1960) liepen de wegen nog vrijwel net zo als in 1820. Er liep van De Koekkoek nog een weg naar de Voordijk (Nol Vloet) en ook het weggetje in het verlengde daarvan naar de St. Hubertsebinnenweg bestond toen nog. Het was de kortste weg van ons huis naar mijn grootmoeder in De Koekkoek. Op de luchtfoto uit ca. 1950 zie je dat weggetje langs de schuur nog liggen.
Rondom de boerderij aan De Koekkoek lagen hoogstammige boomgaarden, waar de beek zich doorheen slingerde. Naast de boerderij lag een verbreding van die beek, waar men water uit oppompte om de fruitbomen te bespuiten.
Een Arbowet bestond nog niet, vandaar het beeld uit mijn jeugd, dat mijn ooms geel van de chemicalien zagen, wanneer ze de bomen met de motorspuit verneveld hadden!
De luchtfoto van De Koekoek (in het midden) laat zien, hoezeer het oorspronkelijk landschap veranderd is. Bovenin zie je de voormalige spoorlijn Boxtel-Gennep. Schuin in de rechterbovenhoek is de Voordijk. Onder De Koekoek loopt de St. Hubertsebinnenweg. De boerderijen van het kaartje anno 1820 (het huis met de rode pannen is mijn geboortehuis) kun je nog herkennen op de foto.
Rechtsonder zie je de nieuwbouwwijk Het Grootven van Sint Hubert oprukken. De Kievitskamp (al zo genoemd in 1623 en in 1820 ook eigendom van mijn betovergrootvader) is al bijna opgeslokt door die nieuwbouw!
Ikzelf ben geboren op de boerderij aan de St. Hubertsebinnenweg 24. Ook hier is veel veranderd.
Dat hier al heel lang gewoond werd, bleek toen bij de renovatie in 1965 drie stalniveau’s gelicht moesten worden, voordat we een nieuwe stal konden bouwen. Ook groeven wij ooit als kinderen rechts van het woonhuis op ongeveer 1 meter diepte scherven op uit 1500-1600. Deze zijn zo’n 20 jaar geleden gegeven aan heemkundig geïnteresseerde mensen in Sint Hubert, maar waar die scherven nu zijn ? Dat zou nog een mooi antwoord op dit artikel zijn!
Jan, in de jaren veertig,vijftig kwamen boeren jongens fier! met gele handen op school.
In de jaren veertig, vijftig werden wij verplicht in de herfst op ooghoogte lijmbanden aan te brengen als bestrijding van de wintervlinder. Tien cm breed transparant papier werd om de gladde (kersen) boomstam gewikkeld en met twee touwtjes vastgezet en daarna besmeerd met een plakkerige substantie, een karwei voor twee personen. Insecten via de boomstam op weg naar boven werden gevangen op de lijm. Later zag men hiervan af, mij werd verteld dat men ontdekte dat het ten koste ging van nuttige insecten. Later werd toch ook het koren in het voorjaar bespoten ? Daarbij werd door de politie controle gehouden.
Zijn oudste zoon Peter Lange (1826) vestigt zich in 1853 in De Koekkoek. In 1872 maakt deze plaats voor zijn jongste broer Cornelis (1836), mijn overgrootvader. Tot op de dag van vandaag, in de vijfde generatie dus, is de boerderij eigendom van de familie: via mijn grootvader Jan Lange (1873), mijn oom Wiel Lange (1926) en nu diens zoon Henk Lange (1962).
Het kaartje laat de situatie van ca. 1820 in de omgeving van Het Ven zien. In mijn kinderjaren (ca. 1960) liepen de wegen nog vrijwel net zo als in 1820. Er liep van De Koekkoek nog een weg naar de Voordijk (Nol Vloet) en ook het weggetje in het verlengde daarvan naar de St. Hubertsebinnenweg bestond toen nog. Het was de kortste weg van ons huis naar mijn grootmoeder in De Koekkoek. Op de luchtfoto uit ca. 1950 zie je dat weggetje langs de schuur nog liggen.
Rondom de boerderij aan De Koekkoek lagen hoogstammige boomgaarden, waar de beek zich doorheen slingerde. Naast de boerderij lag een verbreding van die beek, waar men water uit oppompte om de fruitbomen te bespuiten.
Rechtsonder zie je de nieuwbouwwijk Het Grootven van Sint Hubert oprukken. De Kievitskamp (al zo genoemd in 1623 en in 1820 ook eigendom van mijn betovergrootvader) is al bijna opgeslokt door die nieuwbouw!
